Mahkemesi : Tarsus İş Mahkemesi

Dava, iş kazası sonucunda oluşan iş göremezlik oranının tespiti istemine ilişkindir.
İlk Derece Mahkemesince, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın reddine dair verilen karara davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine, Adana Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Adana Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesince verilen kararın, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
I-İSTEM
Davacı, geçirdiği iş kazası nedeniyle maluliyet oranının tespitine karar verilmesini talep edilmiştir.
II-CEVAP
Davalı Kurum vekili cevap dilekçesi ile; davacının 28.08.2014 tarihinde geçirmiş olduğu iş kazası sebebiyle kurumca tespit edilen maluliyetin gerekmediği yönünde ki karara karşı yeniden değerlendirme yapılarak maluliyet oranı saptanması talebi ile dava açıldığını, yasal dayanağı olmadığından davanın reddinin gerektiğini, kurum içi yapılan araştırmalar neticesinde davacının geçirdiği kaza ile ilgili ünite kararı alınarak olayın iş kazası olduğuna kanaat getirildiğini ve iş kazası ile ilgili istirahat raporlarına istinaden davacıya 7.470,39 TL geçici iş göremezlik ödeneğinin ödendiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı ... davaya cevap vermemiştir.
III-MAHKEME KARARI
A-İLK DERECE MAHKEME KARARI
Mahkemece "davacının 5510 sayılı Yasanın 25. maddesine göre meslekte kazanma gücünün en az %60"nı kaybetmediğinden malul sayılamayacağı gerekçesiyle davanın reddine dair" karar verilmiştir.
B-BAM KARARI
Bölge Adliye Mahkemesi "Davacının istinaf başvurusunun, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 353/b-1 inci maddesi uyarınca esastan reddine," karar vermiştir.
IV-TEMYİZ KANUN YOLUNA BAŞVURU VE NEDENLERİ:
Davacı vekili; kazanın gerçekleştiği 28.08.2014 tarihinden bu yana davacının tedavi gördüğünü, bu sebeple iş göremez durumda olup ailesinin desteği ile hayatını devam ettirmeye çalıştığını, davacının iş göremez durumda olması nedeniyle kendisine iş göremezlik geliri bağlanması hususunda davalı Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı’na müracaat ettiğini, ancak ilk olarak İzmir Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğü Kurum Sağlık Kurulunun 22.01.2016 tarih ve 17280 sayılı kararı ile “maluliyetin gerekmediğine” karar verildiğini, işbu karara itiraz edildiğini, itiraz neticesinde Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu 30.03.2016 tarih ve 25/4904 sayılı kararı ile itirazın reddine ve “maluliyetin gerekmediğine” karar verildiğini, yerel mahkeme kararının hukuka uygun olmadığını, dosyaya sunulan raporun eksik ve hatalı düzenlendiğini, hüküm kurmaya elverişli olmadığını, rapor düzenlenen 3. Adli Tıp İhtisas Kurulu üyeleri arasında Dermatoloji Uzmanı veya Estetik ve Plastik Cerrahi Uzmanı bulunmadığını, dolayısıyla davacının vücudundaki yanıkların Dermatoloji Uzmanı veya Estetik ve Plastik Cerrahi Uzmanı tarafından tetkik edilmediğini, düzenlenen raporda, depresif bozukluk tanısı ile davacının geçirdiği iş kazası arasında nedensellik bağı kurulamadığını, oluşan ruhsal sorunların travma sonrası stres bozukluğu tanısına girip girmediği hususunun açıkça belirtilmediğini ve dosyanın Adli Tıp üst Kuruluna gönderilerek, itirazlar doğrultusunda yeniden rapor aldırılması gerektiğini belirterek kararın bozulmasını talep etmiştir.
V-İLGİLİ HUKUK KURALLARI VE İNCELEME:
Davanın Yasal dayanaklarından olan 5510 sayılı Yasanın 19"uncu maddesinde "İş kazası veya meslek hastalığı sonucu oluşan hastalık ve engellilik nedeniyle Kurumca yetkilendirilen sağlık hizmeti sunucularının sağlık kurulları tarafından verilen raporlara istinaden Kurum Sağlık Kurulunca meslekte kazanma gücü en az % 10 oranında azalmış bulunduğu tespit edilen sigortalı, sürekli iş göremezlik gelirine hak kazanır.
Sürekli iş göremezlik geliri bağlanmış olan sigortalının yeniden tedavi ettirilmesi halinde meslekte kazanma gücünü ne oranda yitirdiği, birinci fıkrada belirtilen sağlık kurullarından alınacak raporlara göre yeniden tespit olunur." hükmü gereğince meslekte kazanma gücünün tespit edilmesi hususunda öncelikle Kurum nezdinde rapor aldırılmak suretiyle sonuca gidilmesi gerektiği hususu vurgulanmıştır. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu"nun 28/06/1976 günlü, 1976/6-4 sayılı Kararı da aynı yöndedir.
5510 sayılı Yasanın sigortalı sayılanlar ve bunların bakmakla yükümlü oldukları veya hak sahibi çocuklarının çalışma gücü veya meslekte kazanma gücü kayıp oranlarının tespitine ilişkin, Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği 01.10.2008 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere 11.10.2008 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak; Maluliyet Tespiti İşlemleri Yönetmeliği 01.09.2013 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere 03.08.2013 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir.
Diğer taraftan, aynı Yasanın 58. ve 95"inci maddeleri gereğince meslekte kazanma gücü kaybı ve bedeni çalışma gücü kaybının tespiti bakımından izlenecek yol açıklanmıştır. Buna göre, Kurum sağlık tesislerince düzenlenen raporlara dayanılarak verilen kararlara karşı Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınmalı, söz konusu kurul raporlarının Kurumu bağlayacağı, ancak, diğer ilgilileri bağlamayacağı dikkate alınmalıdır.
Bu düzenlemeler çerçevesinde, sigortalı sayılanlar ve bunların bakmakla yükümlü oldukları veya hak sahibi çocuklarının çalışma gücü veya meslekte kazanma gücü kayıp oranlarının tespitine ilişkin, Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği 01.10.2008 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere 11.10.2008 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak, Maluliyet Tespiti İşlemleri Yönetmeliği de 01.09.2013 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere 03.08.2013 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir.
5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun 95’inci maddesinde, malûl sayılmayı gerektirecek hastalık veya arızanın bulunup bulunmadığının tespitinde izlenecek yol açıklanmıştır. Aynı yöndeki düzenleme 1479 ve 506 sayılı Yasa"lar kapsamında da mevcut olup, mahkemece öncelikle, 01.09.2013 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere 03.08.2013 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Maluliyet Tespiti İşlemleri Yönetmeliği de dikkate alınarak Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınması, itiraz halinde Adli Tıp Kurumunun görüşüne başvurulması, raporlar arasında çelişki olması halinde Adli Tıp Üst Kurulundan 2013 tarihli Yönetmelik hükümleri de irdelenmek suretiyle rapor alınmalı;
Bu kapsamda eldeki davada; talep iş kazasına dayalı sürekli iş göremezlik oranının belirlenmesi istemine ilişkin olduğu halde maluliyet oranı belirlenmesi olarak alınıp buna göre inceleme yapılması hatalıdır.Yukarıda açıklanan ve Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu"nun 28/06/1976 günlü, 1976/6-4 sayılı Kararına ve yasal prosedüre uygun şekilde yukarıda belirtilen 2013 tarihli Maluliyet Tespiti İşlemleri Yönetmeliğini de irdeleyecek şekilde Adli Tıp Üst Kurulundan bir rapor aldırılmalı ve sonucuna göre bir karar verilmelidir.
Açıklanan bu maddi ve hukuki olgular göz önünde bulundurulmaksızın, mahkemece eksik inceleme ve araştırma sonucu yazılı şekilde karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve Adana Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesinin istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin kararı kaldırılarak İlk Derece Mahkemesince verilen hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Adana Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi kararının HMK’nın 373/1 maddesi gereği kaldırılarak, temyiz edilen İlk Derece Mahkemesi hükmünün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, dosyanın kararı veren İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, 01.07.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi