Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/22064 Esas 2022/931 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama ve konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I) Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinin 8. fıkrasında, hükmün açıklanmasının geri bırakılması halinde, denetim süresi içinde dava zamanaşımının duracağı ve maddenin 11. fıkrasında, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmesi halinde mahkemece hükmün açıklanacağı düzenlenmiş olup, duran zamanaşımının, denetim süresi içinde işlenen suçtan dolayı verilen hükümlülük kararının kesinleşmesi koşuluyla suçun işlendiği tarihte yeniden işlemeye başlayacağı, dosya kapsamına göre hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 11/09/2008 tarihi itibariyle duran zamanaşımının kesinleşen sonraki mahkûmiyete konu suçun işlendiği 06/04/2011 günü yeniden işlemeye başladığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, belediye başkanı olan mağduru yerine getirdiği kamu görevi nedeniyle basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralaması şeklindeki eylemine uyan TCK’nın 86/2, 3-c. maddesinde tanımlanan kasten yaralama suçu için öngörülen cezanın üst sınırına göre TCK'nın 66/1-e, 66/2 ve 67/4. maddeleri uyarınca hesaplanan 12 yıllık zamanaşımının, 19/08/2006 olan suç tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE,
II) Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın, temyiz dışı sanıklar ...., .... ve ... ile birlikte gece vakti mağdurun evinin bahçesine girmesi şeklinde gerçekleşen eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 116/4 ve 119/1-c maddesinde düzenlenen konut dokunulmazlığının ihlali suçu için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre aynı Kanun'un 66/1-d, 66/4 ve 67/4. maddelerinde öngörülen 15 yıl olağan ve 22 yıl 6 ay olağanüstü zamanaşımı sürelerinin dolmadığı anlaşılmakla, tebliğnamedeki düşünceye görüşe iştirak edilmemiş; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Konut dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanığa konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen cezanın TCK'nın 119/1-c maddesi uyarınca artırılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Sadece sanığın temyizi üzerine bozulmasına karar verilen 23/06/2015 tarihli kararda sonuç olarak 10 ay hapis cezasına hükmedilmişken, bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda açıklanması geri bırakılan hükmün açıklandığı gerekçesiyle 1 yıl hapis cezasına hükmedilerek CMUK'nın 326/son maddesinde yer alan kazanılmış hak kuralının ihlal edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 01/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.