MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Rüşvet vermeye teşebbüs, görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
CMK"nın 260/1. maddesine göre rüşvet suçundan katılan sıfatını alabilecek surette zarar görmüş olan Hazinenin kanun yoluna başvurma hakkının bulunması ve hükmün vekili tarafından temyiz edilmesi karşısında, 3628 sayılı Yasanın 18. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak CMK"nın 237/2. maddesi hükmü uyarınca bu suç yönünden katılma talebinin KABULÜNE, katılan vekilinin temyiz talebinin dilekçesinin kapsamına göre sanık hakkında rüşvet vermeye teşebbüs suçundan verilen mahkumiyet hükmüne, sanığın temyiz talebinin ise rüşvet vermeye teşebbüs ve görevi yaptırmamak için direnme suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik olduğu nazara alınarak, incelemenin söz konusu temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanığın temyiz aşamasında 21/10/2013 havale tarihli dilekçesi ekinde psikolog ve psikiyatrist imzalarını taşıyan ve bipolar bozukluk tanısıyla tedavi gördüğünü gösteren hasta değerlendirme raporunu ibraz ettiğinin anlaşılması karşısında, psikiyatrik tedavisine ilişkin tüm rapor ve belgelerin temin edilmesinden sonra, suç tarihinde işlediği iddia edilen fiillerin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama, davranışlarını yönlendirme yeteneğini ortadan kaldıran veya önemli derecede azaltan bir akıl hastalığı bulunup bulunmadığı, hakkında TCK"nın 32. maddesinin uygulanıp uygulanamayacağı konusunda rapor aldırılarak hukuki durumunun takdir ve tayini gerektiğinin gözetilmemesi,

.../...

-2-

Kabule göre de;
Direnme fiilini birden fazla kamu görevlisine karşı işleyen sanık hakkında TCK"nın 43/2-1. maddesinin uygulanmaması,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/06/2008 tarihli ve 2008/149-163 E.-K. sayılı Kararında da belirtildiği üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilip verilmeyeceğinin CMK"nın 231/5-6. maddesindeki şartlar gözetilmek suretiyle seçenek yaptırımlara çevirme ve erteleme gibi diğer kişiselleştirme nedenlerinden önce hakim tarafından değerlendirilmesinin zorunlu bulunduğu nazara alınarak; bir daha suç işlemeyeceği kanaati ile rüşvet vermeye teşebbüs suçundan aldığı hapis cezası ertelenen sanığın adli sicil kaydında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar bulunmakta ise de atılı suçun 6545 sayılı Kanunun 72. maddesi ile değişik CMK"nın 231/8. maddesinin yürürlüğe girmesinden önce işlendiği ve kesinleştiği, dolayısıyla hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesi için aranan aynı Kanunun 231/6-a-b-c madde-fıkra-bentlerindeki koşulların oluşup oluşmadığı değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, görevi yaptırmamak için direnme suçu yönünden “...Sanık hakkında daha önce hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmiş olması ve cezalandırmanın caydırıcı etkisi dikkate alınarak koşulları oluşmadığından...” biçimindeki yasal ve dosya içeriğine uygun olmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına, rüşvet vermeye teşebbüs suçu yönünden de bu konuda olumlu veya olumsuz herhangi bir değerlendirme yapılmadan karar verilmesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesinde yer alan bazı ibarelerin iptaline ilişkin Kararının dikkate alınması lüzumu,
Kanuna aykırı, sanığın ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek, görevi yaptırmamak için direnme suçu yönünden kazanılmış hak saklı kalmak kaydıyla CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 13/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.






Yz İşl. Md.
M/Ç