Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/1, 89/2-b,e, 89/3-b, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet.


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanığın saat: 14: 30 sıralarında idaresindeki araç ile çift yönlü, 4.2 m genişliğindeki, yaya kaldırımı bulunmayan konutlar arasındaki sokakta seyretmekte iken tanık beyanlarına göre; trafik nedeniyle durmakta olan aracına sürekli gaz verdiği bir sırada, direksiyon hakimiyetini kaybederek yolun solundaki cepte park halinde bulunan aracın aynasına ve sonra ön ilerisinde yolun sağındaki kaldırıma çıkmak üzere olan yaya katılana çarpıp, katılanı dükkan duvarına sıkıştırması sonucu katılanın yaşamsal tehlike geçirip, hayat fonksiyonlarını 5. derecede etkileyen kemik kırığı oluşacak ve sağ ayağının dizin 15. cm altından ampütasyonu nedeniyle duyu veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesi derecesinde yaralanmasına neden olduğu olayda, sanığın tam kusurlu olduğunun tespit ve kabul edilmesi, katılanın ağır şekilde yaralanmış olması karşısında; iki sınır arasında temel ceza belirlenirken adalet, hakkaniyet ve nasafet kurallarına uygun azami hadde yakın bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, asgari hadden çok az uzaklaşılarak ceza tayini,
2-Sanık hakkında TCK"nın 89/1. maddesiyle tayin edilecek temel cezanın maddenin 3-b fıkrasıyla artırılması ile yetinilmesi yerine önce TCK"nın 89/2-b,e. maddesi ile bu miktar üzerinden de ayrıca TCK"nın 89/3-b maddesi ile yeniden arttırılması suretiyle fazla ceza tayini,
3-Hüküm fıkrasında sanık hakkında TCK’nın 62. maddesinin uygulanmasına ve aynı Kanunun 22/3. maddesinin uygulanmamasına rağmen hükmün gerekçesinde “sanık hakkındaki takdiri artırım ve indirim maddelerinin uygulanmasına yer olmadığına” ve “sanığın üzerine atılı bilinçli taksirle yaralama suçunun sabit olduğuna” dair ibarelere yer verilerek gerekçe ile hüküm arasında çelişki yaratılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin ve katılanın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince tebliğnamedeki isteme uygun olarak BOZULMASINA, 20/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.