Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2014/15702 Esas 2015/3603 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-Hükme dayanak yapılan tape kayıtlarının dosya içerisinde bulunmadığı anlaşılmakla, öncelikle sanıklar hakkında suç işlemek amacıyla örgüt kurmak suçundan açılan ve....Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/45 esasında kayıtlı olduğu anlaşılan dosyanın getirtilerek incelenmesi, bu dosya içerisindeki incelemeye konu hırsızlık suçu ile ilgili delil niteliğindeki evrakın onaylı suretlerinin denetime elverir şekilde, dosya içerisine konulması, ... ile ... isimli şahısların aynı kişi olup olmadıklarının saptanması,
2-Sanık ..."un kovuşturma aşamasında, suçlamayı ve telefon görüşmesini kabul etmediği, soruşturma aşamasında ki beyanında ise suç tarihinde Çorum"a gitmediğini belirttiği, yine sanık ..."ın 04.10.2008 tarihli savunmasında ..."la herhangi bir görüşme yapmadığını ve 14.10.2007 tarihinde İstanbul ilinde olduğunu belirtmesi karşısında; olay yerinden alınan parmak izi ile sanık ..."ın parmak izi karşılaştırılması da yapılarak, sanıkların olay tarihinde kullandıkları cep telefonlarının baz istasyonu bilgilerinin araştırılması ile tape kayıtlarındaki görüşmelerin sanıklara ait olup olmadığı hususunda ses analizine ilişkin usulünce rapor alındıktan sonra, kanıtların bir bütün halinde değerlendirilerek sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun takdiri gerekirken, eksik incelemeyle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
3-Sanıklar ... ve ..."ın adli sicil kaydında tekerrüre esas başkaca ilamları bulunmakla birlikte, her üç sanık hakkında da tekerrüre esas alınan ilamların suç tarihinden sonra kesinleştiğinin anlaşılması karşısında; bu ilamlar yönünden tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
4-Kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanıkların, 5237 sayılı TCK"nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar, yalnızca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
5- 43,75 TL yargılama giderinin sanık sayısına bölündüğünde 6183 sayılı Kanunun 106/1. maddesinde belirlenen 20 TL"den az olması nedeniyle 6352 sayılı Kanunun 100. maddesi ile eklenen 5271 sayılı CMK"nın 324/4 maddesi gereğince Devlet Hazinesine yükletilmesi yerine sanıklardan tahsiline karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ve ..."ın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 04.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.