Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 13. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Asliye Ceza
Sayısı : 539-856

Elektrik enerjisi hakkında hırsızlık suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda değişen suç vasfına göre karşılıksız yararlanma suçundan sanık ..."in beraatine ilişkin Eskişehir 2. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 23.01.2013 tarihli ve 12-33 sayılı hükmün, katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 13. Ceza Dairesince 04.06.2015 tarih ve 25669-10369 sayı ile;
"1- Ceza Yargılama Yasası"nda mahkemeye gelmemiş sanık hakkında duruşma yapılamayacağına ilişkin temel kuralın istisnalarından biri olarak öngörülen 5271 sayılı CMK"nın 193/2. maddesinin "ilk bakışta eylemin suç oluşturmayacağı ve derhal beraat kararı verilebilecek" hâllerle sınırlı olarak uygulanabileceği, bu hâller dışında, mutlaka sanığın sorgusunun yapılması gerektiği gözetilmeyip, sanığın savunması yöntemince saptanmadan hüküm kurulması,
2- Sanık hakkında kuruma abone olmadan sayaçtan geçirmek suretiyle elektrik kullandığına dair kaçak elektrik tespit tutanağının düzenlenmesi karşısında; sanığın meskeninde kullanılan elektrik sayacının tüketimi eksik gösterip göstermediği veya sayaca tüketim miktarının belirlenmesini engelleyecek şekilde müdahale edilip edilmediğinin tespit edilebilmesi için kuruma kaydı bulunmayan sayacın kullanıcı tarafından istenildiği zaman değiştirilmesinin mümkün olduğu da dikkate alınarak, sanık suça konu yerde halen oturmakta ise keşif yapılıp kurulu güç belirlenmek suretiyle; oturmuyor ise tespit tutanağında belirtilen devreden geçen akım miktarına göre yine tespit tutanağında belirtilen endeks değerinin uyumlu olup olmadığı ve usulsüz kullanım bedeli konusunda teknik bilirkişiden rapor alınıp, sanığın karşılıksız yararlanma kastıyla hareket edip etmediği değerlendirilerek, suç kastının varlığı hâlinde, 02.07.2012 tarihinde kabul edilerek, 28344 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanan ve 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun"un geçici 2. maddesinin l. fıkrası uyarınca aynı maddenin 2. fıkrası gereğince, şikâyetçi kurumun zararını tazmin etmesi hâlinde sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilerek, sanığın kurumun zararını giderip gidermediği sorularak, gidermediğinin tespiti hâlinde, "bilirkişi tarafından tespit edilecek normal tarifeye göre vergiler dahil, cezasız kaçak kullanım bedeline ilişkin zararı gidermesi hâlinde 6352 sayılı Yasa"nın geçici 2/2. maddesi gereğince hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verileceğine" dair bildirimde bulunularak sonucuna göre karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi," nedenlerinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel Mahkeme ise 10.11.2015 tarih ve 539-856 sayı ile; sanığın savunmasının alınmasına yönelik (1) numaralı bozma nedenine uymuş, eksik araştırmaya ilişkin olan ve kabule göre yapılan (2) numaralı bozma nedenine ise direnerek önceki hüküm gibi karar vermiştir.
Bu hükmün de katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24.02.2016 tarihli ve 56974 sayılı “onama” istekli tebliğnamesi ile dosyanın gönderildiği Yargıtay 13. Ceza Dairesince 09.02.2017 tarih ve 3376-1041 sayı ile; 6763 sayılı Kanun ile değişik CMK"nın 307. maddesi uyarınca yapılan inceleme sonucunda Yerel Mahkeme kararı yerinde görülmediğinden Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığa atılı karşılıksız yararlanma suçunun sabit olup olmadığının tespiti bakımından eksik araştırmaya dayalı olarak hüküm kurulup kurulmadığının belirlenmesine ilişkin ise de, Yargıtay İç Yönetmeliğinin 27. maddesi uyarınca öncelikle, kabule göre yapılan bozmaya karşı direnilip direnilemeyeceğinin, buna bağlı olarak Yerel Mahkemenin son kararının "yeni hüküm" niteliğinde olup olmadığının değerlendirilmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
Sanık hakkında hırsızlık suçundan açılan kamu davasında yapılan yargılama sonucunda, sanığın değişen suç vasfına göre karşılıksız yararlanma suçundan beraatine karar verildiği, katılan vekilinin temyizi üzerine hükmün Özel Dairece; sanığın yöntemince savunması saptanmadan hüküm kurulması ve kabule göre de 6352 sayılı Kanun"un geçici 2/2. maddesi uyarınca bildirim yapılmadan eksik araştırmaya dayalı olarak karar verilmesi isabetsizliklerinden bozulmasından sonra Yerel Mahkeme tarafından sanığın savunmasının alınmasına ilişkin asıl bozma nedenine uyularak gereğinin yerine getirildiği, eksik araştırmaya ilişkin olan ve kabule göre yapılan bozma nedenine ise direnilerek sanığın önceki hükümdeki gibi beraatine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Ceza Genel Kurulunun süreklilik kazanmış uygulamalarına göre. şeklen direnme kararı verilmiş olsa dahi;
1) Bozma kararı doğrultusunda işlem ve uygulama yapmak,
2) Bozma kararında tartışılması istenen hususları tartışmak,
3) Bozma sonrasında yapılan araştırmaya, incelemeye, toplanan yeni kanıtlara dayanmak,
4) İlk kararda yer alamayan ve daire denetiminden geçmemiş bulunan yeni ve değişik gerekçelerle hüküm kurmak,
Suretiyle verilen hüküm, direnme kararı olmayıp, yeni bir hükümdür.
Ceza Genel Kurulunun 04.12.2007 tarihli ve 236-260 sayılı, 29.09.2015 tarihli ve 431-288 sayılı, 16.05.2017 tarihli ve 140-280 sayılı kararlarında açıklandığı üzere "kabule göre" yapılan bozma, esasa ilişkin bozmadan farklı olup dosyanın mevcut durumuna göre uyarı, öğreti ve yol gösterme niteliğindedir. Eksik soruşturmaya veya usule ilişkin bozmaya uyulduktan sonra toplanan delillerin değerlendirilmesi sonucunda verilecek yeni kararda "kabule göre" yapılan bozma sebebinin ortadan kalkması mümkündür. İşin esasına ilişkin bozmaya uyulduktan sonra kurulan hükmün yeni ve değişik nitelikli olması nedeniyle "kabul" kısmının aynen tekrarlanması da ısrar niteliğinde değildir. Yerel Mahkeme asıl bozma nedenine uyarak gereğini yerine getirmiş, ancak kabule göre yapılan bozmaya karşı, "...İddiaya konu taşınmazdaki elektrik sayacını sanığın abone olmadan kullanarak karşılıksız olarak yararlandığının iddia edilmesine rağmen bu elektrik sayacının aktif ve çalışır durumda olduğunun ve tüketilen enerjiyi tespit etmekte herhangi bir engel bulunmadığının bizzat tutulan suç tutanağı üzerinde ve "...sayaç sarfiyat kaydediyor..." şeklinde açıkça işaret edilmiş olduğu,
Bütün bu suç tutanağı bilgilerine rağmen iddiaya konu elektrik sayacı özelliklerini belirleyebilmek için mahallinde keşif yapılmasındaki gerekliliği anlayabilmenin mümkün olmadığı,
TCK"nın 165/3. maddesinde "...tüketim miktarının belirlenmesini engelleyecek şekilde tüketilmesi..." şeklinde açıklanan suç tipi unsurunun dava konusu olayda gerçekleşmediğinin tereddüde yer bırakmayacak şekilde açık ve belirgin olduğu, " şeklindeki gerekçe ile direnerek uygulamasının hukuki dayanaklarını izah için önceki kararda bulunmayan yeni ve değişik gerekçelerle ile hüküm kurmuştur.
Bu nedenle, yerel mahkemenin son uygulaması direnme niteliğinde olmayıp, bozmaya uyma sonucunda, önceki hükümde yer almayan yeni ve değişik gerekçe ile hüküm kurulmuş olması nedeniyle yeni hüküm niteliğindedir. Bu yeni hükmün, doğrudan Ceza Genel Kurulunca incelenmesi mümkün olmadığından, dosyanın temyiz incelemesi için Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Eskişehir 2. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 10.11.2015 tarihli ve 539-856 sayılı karar yeni hüküm niteliğinde olduğundan, dosyanın temyiz incelemesi yapılabilmesi amacıyla Yargıtay 13. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİ EDİLMESİNE, 02.04.2019 tarihinde yapılan müzakerede oy birliğiyle karar verildi.