MAHKEMESİ : Yargıtay 4. Hukuk Dairesi (İlk Derece Mahkemesi Sıfatıyla)


1. Taraflar arasındaki “tazminat” davasından dolayı Yargıtay 4. Hukuk Dairesince ilk derece mahkemesi sıfatıyla yapılan yargılama sonunda, davanın esastan reddine karar verilmiştir.
2. Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
3. Hukuk Genel Kurulunca dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

I. YARGILAMA SÜRECİ
Davacı İstemi:
4. Davacı vekili dava dilekçesinde; mimar olan müvekkilinin 1989 yılından beri maliki olduğu taşınmazda otel inşası için aldığı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu"nun 03.04.2001 tarihli ve 2001/2588 sayılı inşaat yapı izni ile Eminönü Belediyesi"nin 10.08.2001 tarihli ve Cilt:l Sayfa:21 sayılı inşaat ruhsatının ve bu ruhsat süresinin uzatılmasına ilişkin 10.07.2003 tarihli ve 2003/4205 sayılı temdit işlemlerinin iptali için dava dışı ... tarafından İstanbul 3. İdare Mahkemesinin 2005/2409 E. sayılı dosyası ile Kültür ve Turizm Bakanlığı ile Fatih (Eminönü) Belediye Başkanlığı aleyhine yürütmenin durdurulması istemli süresinde olmayan haksız iptal davası açıldığını, müvekkilinin davaya davalıların yanında müdahil olduğunu, davanın 60 günlük idari dava açma süresi geçirilerek açılmış olmasına rağmen mahkeme hakimleri tarafından bu husus atlanılarak 12.01.2007 tarihinde yürütmenin durdurulmasına karar verildiğini, bu karar ile müvekkilinin otel inşaatının durdurulduğunu, anılan dosyada 28.09.2007 tarihinde 2007/2245 K. sayılı karar ile davanın kabulüne karar verildiğini, kararın müvekkili ve davalı idareler tarafından temyiz edilmesi üzerine Danıştay 6. Dairenin 14.05.2008 tarihli ve 2008/2701 E., 2008/3029 K. sayılı kararı ile mahkeme kararının onanmasına karar verildiğini, kararın düzeltilmesi için müvekkili ve davalı idarelerin yaptığı başvuru üzerine Danıştay 6. Dairesinin 27.01.2010 tarihli ve 2009/232 E., 2010/754 K. sayılı kararı ile İstanbul 3. İdare Mahkemesinin 28.09.2007 tarihli ve 2005/2409 E., 2007/2245 K. sayılı kararının bozulmasına karar verildiğini, bozma kararı üzerine yapılan yargılama sonunda İstanbul 3. İdare Mahkemesinin 30.06.2010 tarihli ve 2010/1131 E., 2010/1095 K. sayılı kararı ile davanın 60 günlük süre içerisinde açılmadığından reddine karar verildiğini, kararın ... tarafından temyiz edilmesi üzerine Danıştay 6. Dairenin 11.11.2013 tarihli ve 2012/4469 E., 2013/6634 K. sayılı kararı ile onandığını, kararın düzeltilmesi için ... tarafından yapılan başvurunun Danıştay 6. Dairenin 23.03.2016 tarihli kararı ile reddedildiğini, müvekkilinin İstanbul 3. İdare Mahkemesince süresinde açılmayan bir davada verilen kanuna açıkça aykırı 12.01.2007 tarihli yürütmenin durdurulması ve 28.09.2007 tarihli davanın esası hakkındaki kararı nedeniyle; bu sürede inşaat faaliyetlerine devam edilememesinden doğan zararın yanında inşaatın durduğu süre kadar kira kaybına, inşaat malzeme ve işçilik fiyatlarındaki artış nedeniyle ve inşaatın güvenliğini sağlamak maksadıyla tuttuğu bekçiye ücret ödemek suretiyle de ayrıca zarara uğradığını, İstanbul 3. İdare Mahkemesindeki davanın davacısı ...’ın İstanbul İdare/Vergi Mahkemelerinde eskiden kalem müdürü olarak görev yaptığını ve davada adliyedeki nüfuzunu kullandığını, kendisini tanıyan hâkimler tarafından kanunun açık ve kesin hükmüne aykırı olarak kendisinin lehine yürütmenin durdurulmasına ve davasının kabulüne karar verildiğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla, şimdilik 60.500TL"nin zararın başlangıç tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabı:
5. Davalı ... vekili, kararların yasal mevzuata uygun olarak verildiğini, işlemde kusur, kasıt, hata bulunmadığını, mahkemece verilen kararlara karşı yasa yollarının düzenlendiğini, sadece leh ya da aleyhte karar verilmiş olması hâlinin hâkimin sorumluluğunu göstermeyeceğini, dosya kapsamında özel amaçla hareket edildiğine dair bir delil bulunmadığını, HMK’nın 46. maddesinde belirtilen koşulların mevcut olmadığını, 48. maddesine dayanılan sorumluluk nedenlerine ilişkin delillerin tazminatı ispata yeterli bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Özel Daire Kararı:
6. Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 13.02.2018 tarihli ve 2017/6 E., 2018/8 K. sayılı kararı ile;
“…Dava, hakimlerin hukuki sorumluluğuna dayalı olarak maddi ve manevi tazminat istemlerine ilişkindir.
Hakimlerin yargısal faaliyetleri nedeniyle sorumlulukları, HMK"nun 46-49. maddelerinde düzenlenmiş bulunmaktadır. Kanunda gösterilen sorumluluk nedenleri örnek niteliğinde olmayıp; sınırlı ve sayılı durumları ifade etmektedir.
Somut olayda, sorumluluğa dayanak yapılan olgular; dava açma süresinin açıkça geçirildiğinin dikkate alınmaması, hatalı şekilde yürütmeyi durdurma kararı verilmesi, yargılamanın gereksiz yere uzaması ve bu şekilde kanunun açık hükümlerinin ihlal edilmiş olmasıdır.
İhbar olunanlardan ..."ün cevap dilekçesi verdiği, ..."ın cevap dilekçesi ile müdahale talebinde bulunması üzerine müdahilliğine karar verildiği, ihbar olunan ..."in 12/02/2010 tarihinde öldüğü anlaşılmakla mirasçılık belgesinin sunulduğu ve mirasçılar Hamiye Küçükdiken ile Seda Küçük Kökdiken vekilinin cevap dilekçesi verdiği görülmüştür.
İstanbul 3. İdare Mahkemesi dosyasının örnekleri getirtilerek incelenmiştir.
Tazminat istemi, yasa yolları düzenlenmiş bulunan yargısal işlem ve kararlara ilişkindir. Davacının iddiası ve gelişim biçimi itibarıyla, hukuki süreç işlemiş; davacı tarafından da yargısal yollara başvurulmuştur. Sınırlı ve sayılı hukuki sorumluluk nedenlerinden hiç birisi mevcut değildir. Şu durumda, davanın reddine karar verilmesi gerekir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 49. maddesi uyarınca, davanın esastan reddi halinde disiplin para cezasının takdir edilerek hüküm altına alınması gerekir. Bu konuda, dava konusu olayın gelişim biçimi ve dosyaya yansıyan olgular göz önünde tutulmuştur.
HÜKÜM: Yukarıda gösterilen nedenlerle;
1-HMK."nun 46. maddesindeki şartlar oluşmadığından davanın esastan REDDİNE…” karar verilmiştir.
Kararın Temyizi:
7. Özel Daire kararı süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

II. GEREKÇE
8. Dava, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (HMK) 46. maddesine dayalı tazminat istemine ilişkindir.
9. HMK’nın 46. maddesinde sorumluluk nedenleri sınırlı olarak sayılmıştır. HMK’nın 46. maddesinde “(1) Hâkimlerin yargılama faaliyetinden dolayı aşağıdaki sebeplere dayanılarak Devlet aleyhine tazminat davası açılabilir:
a) Kayırma veya taraf tutma yahut taraflardan birine olan kin veya düşmanlık sebebiyle hukuka aykırı bir hüküm veya karar verilmiş olması.
b) Sağlanan veya vaat edilen bir menfaat sebebiyle kanuna aykırı bir hüküm veya karar verilmiş olması.
c) Farklı bir anlam yüklenemeyecek kadar açık ve kesin bir kanun hükmüne aykırı karar veya hüküm verilmiş olması.
ç) Duruşma tutanağında mevcut olmayan bir sebebe dayanılarak hüküm verilmiş olması.
d) Duruşma tutanakları ile hüküm veya kararların değiştirilmiş yahut tahrif edilmiş veya söylenmeyen bir sözün hüküm ya da karara etkili olacak şekilde söylenmiş gibi gösterilmiş ve buna dayanılarak hüküm verilmiş olması.
e) Hakkın yerine getirilmesinden kaçınılmış olması.” düzenlemesi bulunmaktadır.
10. Somut olayda HMK"nın 46. maddesinde sınırlı sayıda belirtilen sorumluluk sebeplerinden hiçbiri bulunmadığından ve hâkimlerin yargılama faaliyetinden dolayı tazminat davası açma şartları oluşmadığından Özel Dairece davanın reddine karar verilmesi yerindedir.
11. Hâl böyle olunca, yapılan açıklamalara, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bilgi ve belgelere, daire kararında açıklanan gerektirici nedenlere, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun olduğu tespit edilen Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği kararın onanması gerekir.

III. SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 13.02.2018 tarihli ve 2017/6 E., 2018/8 K. sayılı kararının ONANMASINA,
Harç peşin alındığından harç alınmasına yer olmadığına, 18.05.2021 tarihinde oy birliği ile kesin olarak karar verildi.