17. Ceza Dairesi Esas No: 2015/7193 Karar No: 2015/9250 Karar Tarihi: 12.11.2015
Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2015/7193 Esas 2015/9250 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, 20.12.2010 tarihinde saat 18:06 sularında hırsızlık suçunu işlediği gerekçesiyle mahkum edilmiştir. Güvenlik kameralarından elde edilen görüntüler ve uyaptan alınan güneşin doğuş ve batış saatleriyle suç mahallinde güneşin 16:48'de battığı tespit edilerek, suçun geceleyin işlendiği kabul edilmiştir. Sanığın adli sicil kaydındaki bir önceki hüküm, tekerrüre esas bulunmadığı gerekçesiyle artırım sebebi sayılmamıştır. Ancak sanığın hüküm giydiği suç dolayısıyla hak yoksunluğuna mahkum edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanmıştır: Sanığın hapis cezasıyla mahkûmiyeti sonucu kendi alt soyu dışında kalan velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri bakımından infaz tamamlanıncaya kadar hak yoksunluğuna karar verilmesi TCK’nın 53/1. maddesinin c bendinin aynı maddenin 2 ve 3. fıkraları uyarınca gereklidir.
17. Ceza Dairesi 2015/7193 E. , 2015/9250 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü: Dosya kapsamına göre güvenlik kamera görüntülerinden suçun 20.12.2010 tarihinde saat 18.06 sıralarında işlenmesi ve uyaptan alınan güneşin doğuş ve batış saatleri itibariyle bahsekonu tarihte suç mahallinde güneşin 16.48’de battığının anlaşılması karşısında, eylemin 5237 sayılı TCK"nın 6/1-e maddesi uyarınca geceleyin işlendiğinin kabulü ile sanık hakkında aynı Kanun"un 143. maddesi uyarınca hükmedilen cezasından artırım yapılmaması ve sanığın adli sicil kaydında yer alan ... Asliye Ceza Mahkemesi"nin 14.07.2009 kesinleşme tarihli 2008/378 E. ve 2009/165 K. ilamın 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi uyarınca tekerrüre esas bulunduğunun gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; atılı suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir. Ancak; Kasten işlemiş olduğu suç dolayısıyla hapis cezasıyla mahkûmiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin c bendinin aynı maddenin 2 ve 3. fıkraları uyarınca kendi alt soyu dışında kalan velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri bakımından infaz tamamlanıncaya kadar hak yoksunluğuna karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması, Bozmayı gerektirmiş, sanığın ileri sürdüğü temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ‘‘TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına’’ ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine ‘‘53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ ibaresinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.11.2015 gününde oy birliğiyle karar verildi.