MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sigorta bedelini almak maksadıyla dolandırıcılığa teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet (her iki sanık hakkında; TCK"nın 37/1. maddesi delaleti ile 158/1-k, 35/2, 52/2-4, 53/1 maddeleri uyarınca 1 yıl 6 ay hapis ve 440 TL adli para cezası

Dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Sanık ..."ün annesi ..."ün adına kayıtlı olan 07 N 1771 plakalı aracın 08.08.2010 tarihinde...’da meydana gelen trafik kazası sonucunda hasar gördüğü, ancak sanıkların aracın 27.08.2010 tarihinde ...’da maddi hasarlı trafik kazasına karışmış gibi kendi aralarında tutanak düzenledikleri,..."da meydana gelen kaza sonucundaki maddi hasarı bu şekilde katılan ... şirketinden tahsil etmeye çalıştıkları, sigorta şirketince yapılan incelemeler sonucunda tramer kayıtlarından aracın daha önce...’da trafik kazasına karıştığı araçta meydana gelen hasarın...’daki trafik kazası ile birebir aynı olduğunun tesbit edildiği anlaşıldığından sigorta bedelini almak maksadıyla nitelikli dolandırıcılığa teşebbüs suçunun oluştuğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Uygulanmasına yer olmadığına karar verilen lehe yasa maddeleri arasında TCK"nın 62. maddesi gösterilmek istenirken, maddi hata sonucunda TCK"nın 62. maddesi yerine, 52. maddesinin gösterildiği anlaşılmakla, bu hususun mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar ve sanık ... müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarih ve 2007/10-108 E.,2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 30 gün olarak tayin edilmesi,
2-TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 53/1-c bendindeki “velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan" yoksunluğun sanığın sadece kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, altsoyu haricindekiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ve sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından adli para cezasına ilişkin sırasıyla "30 GÜN", "22 GÜN" ve "440 TL" terimlerinin tamamen çıkartılarak yerine, sırasıyla "5 GÜN", "3 GÜN" ve "60 TL" ibarelerinin eklenmesi; hüküm fıkrasında yer alan TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılıp yerine “Sanık hakkında TCK’nın 53. maddesinin 1. ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına” ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/05/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.