Hırsızlığa teşebbüs - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2014/37560 Esas 2015/3568 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/37560
Karar No: 2015/3568
Karar Tarihi: 04.03.2015

Hırsızlığa teşebbüs - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2014/37560 Esas 2015/3568 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda, sanık hırsızlığa teşebbüs suçundan mahkum edilmiştir. Mahkeme, sanığın geçmişte işlediği suçlar nedeniyle tekerrüre esas alınan hükümlülüğünde yer alan 5 ay hapis cezasını da göz önünde bulundurarak, suçun teşebbüs aşamasında kaldığına karar vermiştir. Ancak, mahkemeyi bozan sebep, TCK'nun 53/1-c maddesi uyarınca sanığın koşullu salıverilme tarihine kadar kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerinden yoksun kalacağına dair kararın koşullu salıverilme tarihi dikkate alınmadan verilmesidir. Bu nedenle, hüküm fıkrasından ilgili bölüm çıkarılmış ve yerine \"sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılması\" hükmü eklenerek karar düzeltilmiştir. Kanun maddesi: TCK'nun 53/1-c ve 53/3 maddeleri.

13. Ceza Dairesi 2014/37560 E. , 2015/3568 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlığa teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Tekerrüre esas alınan hükümlülüğün iki ayrı suçtan kurulan mahkumiyet hükmünü içermesi karşısında; infaz aşamasında mahkumiyet hükümlerinden 5 ay hapis cezasını içeren hükümlülüğün tekerrüre esas alınması mümkün görüldüğünden, teşebbüs hükümlerinin uygulanması sırasında uygulama maddesinin karar yerinde gösterilmemesi sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5237 sayılı TCK.nun 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."nın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ‘‘TCK’nun 53/1.maddesinin uygulanmasına ’’ ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine ‘‘53/1.maddesinde belirtilen ve 53/3.maddesindeki kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3.maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına ’’ tümcesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.03.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.