Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/15319 Esas 2020/19928 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/15319
Karar No: 2020/19928
Karar Tarihi: 22.12.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/15319 Esas 2020/19928 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir kasten yaralama davasında sanık mahkum edilmiştir. Ancak, adli para cezasının tür ve miktarına göre, yürürlüğe giren kanunlar uyarınca bu cezanın kesin nitelikte olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, sanığın cezasında hata yapıldığı ve cezanın yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Mahkeme, yapılan yargılamalar ve deliller sonucunda sanık ve katılanların temyiz sebeplerini reddetmiş ve hükmü onamıştır. Kararda, TCK'nın 53. maddesindeki bazı ibarelerin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un geçici 2. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 86/1-3-e ve 87/1-d maddeleri

(Kapatılan)3. Ceza Dairesi 2020/15319 E. , 2020/19928 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SUÇLAR : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz sebeplerinin yapılan incelemesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarına göre, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan sanıklar müdafinin ve katılan vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz sebeplerinin yapılan incelemesinde;
Sanığın 5237 sayılı TCK"nin 86/1-3-e maddeleri uyarınca belirlenen cezasından, katılanın hayati tehlike geçirmesine neden olacak şekilde yaralanması nedeniyle 5237 sayılı TCK"nin 87/1-d maddesi uyarınca bir kat artırım uygulanması, tayin edilen cezasının 5 yıldan az olması halinde ise 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesi uyarınca 5 yıla çıkartılması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde TCK"nin 87/1-d maddesi uyarınca bir kat artırım uygulanmadan doğrudan TCK"nin 87/1-d-son maddesi uyarınca 5 yıl hapis cezasına hükmedilmesi, belirlenen temel ceza nazara alınarak sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Kasti suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de; bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanıklar müdafinin ve katılan vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 22.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.