MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 13.03.2012 gün ve 2011/6-386 esas, 2012/99 sayılı kararı uyarınca, yoklukta verilen hükümde temyiz süresinin “kararın tebliğinden veya tefhiminden” itibaren başlayacağının belirtilmiş olması sanık açısından kanun yollarına başvuru süresinin tebliğ ile işlemeye başlayacağı gerçeğini değiştirmeyeceğinden, sanığın yokluğunda verilen kararın usulüne uygun olarak 24.01.2011 tarihinde bizzat sanığa tebliğ edildiği anlaşılmakla, süresi içinde temyiz edilmeyen hükmün kesinleşmesinden sonra sanık müdafiinin temyiz talebi üzerine dosyanın Yargıtay"a gönderilerek 6352 sayılı Yasanın yürürlüğe girmesi nedeniyle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca dosyanın ilk derece mahkemesine iade edilmesi üzerine mahkeme tarafından sanık hakkında yapılan yargılamanın uyarlama yargılaması olduğu cihetle Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 17.05.2011 gün, 66-96 sayılı kararında da açıklandığı gibi, 01 Haziran 2005 tarihinden sonra gerçekleştirilen yasa değişiklikleri nedeniyle uyarlama yargılamasının tabi olacağı ilkelerin 5252 sayılı Yasanın 9. maddesine göre değil, 5275 sayılı Ceza Ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 98 ilâ 101. maddelerine göre belirlenmesi gerektiği, uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararlara karşı başvurulabilecek yasa yolunun ise 5275 sayılı Yasanın 101. maddesinin 3. fıkrası uyarınca itiraz yasa yolu olduğu, bu kararları temyiz etmenin mümkün olmadığı anlaşılmakla; 5271 sayılı CMK.nun 264. maddesi uyarınca kabul edilebilir bir başvuru da kanun yolunda ya da merciin belirlenmesinde yanılma başvuranın haklarını ortadan kaldırmayacağından, sanık müdafiinin dilekçesinin itiraz dilekçesi olarak kabulü ile görevli ve yetkili ilk derece mahkemesince itiraz konusunda inceleme yapılması için, dosyanın incelenmeksizin iade edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına (TEVDİİNE), 01.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.