12. Ceza Dairesi 2014/12049 E. , 2015/569 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suçlar : Özel hayatın gizliliğini ihlal, hakaret
Hükümler : Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan: TCK"nın 134/1, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet
Hakaret suçundan: TCK"nın 125/1-2, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet
Özel hayatın gizliliğini ihlal ve hakaret suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa ve dosya kapsamına göre; sanık ..."ın, internet üzerinden iş ilanları verip, işe alma bahanesiyle iletişim kurduğu katılan mağdur ..."yı kandırarak, MSN tabir edilen program aracılığıyla yaptığı sözde sınav sırasında, mağdura önce genel kültür soruları sorup, onun güvenini kazandıktan sonra, kılık kıyafet ve sabır ölçme testlerine geçildiğinden bahisle mağdurun webcam önünde aşama aşama soyunmasını sağlayıp, mağdurun fiziksel mahremiyetine müdahalede bulunduğuna ve aldatıldığını fark edip, kamerayı kapatan mağdura, “ya... başlı...” şeklinde, onun, onur, şeref ve saygınlığını rencide edici ibareler içeren elektronik ileti gönderdiğine dair yerel mahkemenin kabulünde ve özel hayatın gizliliğini ihlal ile hakaret suçlarından hükmedilen temel cezaların asgari hadden uzaklaşılarak belirlenmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın olay tarihinde mali kriz nedeniyle ruh sağlığının bozulmasından dolayı bir uzmandan görüş alınması gerekirken eksik incelemeye dayalı olarak karar verildiğine, takdiri indirim maddesinin uygulanmamasına, hükmedilen hapis cezalarının ertelenmemesine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında TCK"nın 53. maddesi tatbik edilirken, 3. fıkraya aykırılık oluşturacak şekilde, TCK’nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (c) bendindeki hak ve yetkileri kullanmak yönündeki yoksunluğuna, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından “koşullu salıverilme tarihine kadar”, diğer kişiler yönünden ise, “hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar” karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; 1 ve 2 numaralı hükümlerin 53. maddenin uygulanmasına ilişkin 4, 5, 6, 7, 8 ve 9. paragraflarının hüküm fıkrasından çıkarılarak, yerlerine, “Sanığın kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (a), (b), (d), (e) bentlerindeki hakları kullanmaktan aynı Kanun"un 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (c) bendindeki hakları kullanmak yönünden ise, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından aynı Kanun"un 53/3. maddesi gereğince koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer kişiler bakımından TCK"nın 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” ibarelerinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
