Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/5250 Esas 2020/730 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5250
Karar No: 2020/730
Karar Tarihi: 03.02.2020

Çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/5250 Esas 2020/730 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, mahkemenin verdiği hükümler, aynı suçtan dolayı iki kez mahkumiyet kararı verilmesi nedeniyle kanuna aykırıdır. Ayrıca, 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, hükümler bozulmuştur.
5237 sayılı TCK'nun 103/1-b, 43/1. maddeleri ve 7/2. maddesi hakkında detaylı bilgi istenmektedir. 103/1-b maddesi, \"çocuğun cinsel istismarı\" suçunu tanımlarken, 43/1. madde \"zincirleme suç\" olarak adlandırılmaktadır. 7/2. madde ise \"Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur\" hükmünü içermektedir.

14. Ceza Dairesi 2016/5250 E. , 2020/730 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Dosya içeriğine göre sanığın, bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda mağdureye yönelik gerçekleştirildiği eylemlerinin 5237 sayılı TCK"nun 103/1-b, 43/1. maddelerinde düzenlenen zincirleme şekilde çocuğun cinsel istismarı suçunu oluşturduğu gözetilmeden, atılı suçtan dolayı iki kez mahkumiyetine karar verilmesi,
Hükümlerden sonra 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında, sanığın, farklı zamanlarda mağdurenin kalçasına dokunması şeklindeki eylemlerinin ani ve kesintili şekilde gerçekleşip, süreklilik arz etmemesi nedeniyle sarkıntılık düzeyinde kaldığı nazara alınıp, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan mağdure vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.