Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/18441 Esas 2022/1260 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık ... hakkında katılan ...’e yönelik hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
5237 sayılı TCK'nın 116/3. maddesinin: “Evlilik birliğinde aile bireylerinden ya da konutun veya işyerinin birden fazla kişi tarafından ortak kullanılması durumunda bu kişilerden birinin rızası varsa, yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz. Ancak bunun için rıza açıklamasının meşru bir amaca yönelik olması gerekir” hükmünü düzenlediği, oluşa ve dosya içeriğine göre; katılan ... ile kira kontratı imzalayan sanık ...’nin, olay günü arkadaşı olan sanık ... ile kiralanan evden hırsızlık yaptıkları, sanık ...’ün suça konu eve kiracı sanık ...’nin rızası ile girdiği olayda, sanık ...’nin iştirak halinde hırsızlık suçunu işlemek amacı ile verdiği rızanın meşru bir amaca yönelik olmadığının kabulü gerektiği, bu açıklamalar ışığında, mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki 3 nolu bozma görüşüne iştirak edilmemiş,5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında katılan ...’e yönelik güveni kötüye kullanma suçu ve müşteki ...’ya yönelik hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesinde;
a-Hüküm tarihinde Denizli D Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka bir suçtan hükümlü olduğu anlaşılan sanığa duruşmadan bağışık tutulmak isteyip istemediği sorulmadan ve bu hususta bir karar alınmadan, hükmün açıklandığı 08/03/2016 tarihli duruşmada hazır edilmeyerek mahkumiyetine karar verilmesi suretiyle, 5271 sayılı CMK'nın 196. maddesine aykırı olarak savunma hakkının kısıtlanması,
b- 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan TCK'nın 155/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanık ...’nin hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 03/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.