Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın Reddi


Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Davacı vekilinin, davanın reddi kararının kesin nitelikte olması nedenine dayanılarak temyiz kanun yolu kapalı verilen karardaki temyiz yolu açık olarak tavzih yoluyla düzeltilmesi talebinin 31.05.2016 tarihli ek kararla reddedilmesi ve ek kararın 10.06.2016 tarihinde tebliğ edilmesi nedeniyle, 23.06.2016 tarihli dilekçe ile ek karara karşı da temyiz yoluna başvurmuş ise de, tavzih talebinin reddine ilişkin karar CMK"nın 223. maddesi kapsamında bir hüküm niteliğinde olmayıp, temyize tabi olmadığı, itiraza tabi olduğu değerlendirilerek, davacı vekilinin temyizinin 29.04.2016 tarihli asıl karara yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Davacı vekilinin yokluğunda ek karar verilip 10.06.2016 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ olunan hükmü, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 310. maddesinde öngörülen 1 haftalık yasal temyiz süresi geçtikten sonra 23.06.2016 tarihinde temyiz ettiği anlaşıldığından, davacı vekilinin temyiz isteminin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE, 25.01.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.