Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/8197 Esas 2015/481 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/3-b. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
18.04.2011 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 19.04.2011 yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlığı kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay gecesi 22.20 sıralarında sanığın idaresindeki otomobil ile iki yönlü yolda seyirle geldiği üç yönlü kontrolsüz kavşakta sola dönmek isterken sağdan düz gelen otobüsle çarpışması sonucu sanığın otomobilinde yolcu olarak bulunan mağdur ..."in nitelikli derecede yaralandığı olayda; mağdurun kazadan sonra hastanenin acil polikliniğine getirildiğinde, alkollü olduğu ve sürekli bağırması nedeniyle ifadesinin alınamadığına dair hastane polisleri ve müdahale eden doktor tarafından tutanak tutulduğu, mağdurun 19.04.2011 tarihinde sabah hastanede vekili huzurunda verdiği ifadesinde kimseden şikayetçi olmadığını beyan ettiği, sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçunun TCK"nın 89/5. maddesi gereğince soruşturma ve kovuşturmasının şikayete tabi olduğu, Türk Medeni Kanununun 16. maddesinde mümeyyiz küçüklerin şahsa sıkı surette bağlı haklarını kanuni mümessilin rızasına ihtiyaç duymadan kullanabilecekleri hükmünün yer aldığı, 19.09.1995 doğumlu olup, suç tarihinde 16 yaşı içinde bulunan mağdura, yaşı küçük olması nedeniyle CMK"nın 234. ve 239. maddeleri gereğince hastanedeki ifadesi sırasında zorunlu vekil görevlendirildiği, zorunlu vekil huzurundaki beyanında hiç kimseden şikayetçi olmadığı yönündeki beyanı dikkate alındığında, daha sonraki aşamada şikayetçi olduğunu beyan etmesinin, şikayetten vazgeçmeden vazgeçme niteliğinde olması nedeniyle, hukuki sonuç doğurmayacağı gözetilmeden sanığın TCK"nın 89/1, 3-b maddeleri gereğince mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 15.01.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.