Tehdit - hakaret - yaralama - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/16883 Esas 2016/4077 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/16883
Karar No: 2016/4077
Karar Tarihi: 03.03.2016

Tehdit - hakaret - yaralama - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/16883 Esas 2016/4077 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında tehdit, hakaret ve yaralama suçlarından verilen hükümler temyiz edilmiş. Temyiz süresinin geçtiği ve cezaların niteliği ve niceliği ile birlikte hükümlerin temyiz edilemez olduğu kararına varılmış. Hakaret suçu hakkındaki ceza ise verilmemesine karar verilmiş ve temyiz isteğinin reddi gerekçe gösterilmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleridir. 5320 sayılı Kanunun 8/1'i, belirli suçlardaki kararların temyiz edilemeyeceğini belirlerken, 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi ise temyiz isteğinin reddedilebilecek nedenleri saymaktadır.

18. Ceza Dairesi 2015/16883 E. , 2016/4077 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1- Sanık hakkında tehdit ve yaralama suçlarından verilen kararlarda öngörülen cezaların nitelik ve niceliğine göre, verildikleri tarih itibariyle hükümlerin temyiz edilemez olduğu,
Anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanığın tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2- Sanık hakkında hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair kararın temyizinde:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Eyleme, yükletilen suça ve ceza verilmesine yer olmadığı kararına yönelik sanığın temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 03.03.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.