MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, erteleme, tasfiye, aracın müsaderesine yer olmadığına dair

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I- Katılan ... İdaresi vekilinin temyizi üzerine yapılan incelemede;
Suçtan doğrudan zarar görmeyen Gümrük Müdürlüğü"nün kamu davasına katılmasına karar verilmesi de hükmü temyize yetki vermeyeceğinden, Gümrük Müdürlüğü Kurumu vekilinin temyiz isteğinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 317. maddesi uyarınca oybirliğiyle REDDİNE,
II- Sanıkların temyizi üzerine yapılan incelemede ise;
Sanık ..."a yokluğunda verilen karar 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21. maddesi gereğince tebliğ edilmiş ise de, anılan Kanunun 21. ve 23. maddeleri ile Tebligat Tüzüğünün 28. maddesinde belirtilen esaslara uyulmadığı, tebligatta muhatabın adreste bulunmama sebebinin gösterilmediğinin anlaşılması karşısında, yapılan tebligatın geçerli sayılamayacağı cihetle, temyiz isteğinin öğrenme tarihi itibarı ile süresinde olduğu kabul edilerek yapılan temyiz incelemesinde;
Ele geçirilen kaçak eşyanın miktarına göre, temel cezada TCK.nun 61. maddesi uyarınca teşdit uygulanarak alt sınırdan uzaklaşılması suretiyle hükümler kurulması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
1-Sanıklar hakkında takdiri indirim uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK.nun 62/1. maddesi yerine TCK.nun 62. maddesinin yazılması ve Gün adli para cezasının paraya çevrilmesi sırasında uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK.nun 52/2. maddesi yerine TCK.nun 52. maddesinin yazılması suretiyle CMK.nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2-24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, mahkum olduğu uzun süreli hapis cezası ertelenen sanıklar hakkında 1. fıkranın (c) bendinde yazılı hak yoksunluğunun, sanığın sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlık yetkileri açısından uygulanmamasına, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hükümler kurulması,
Yasaya aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi uyarınca,
1-Hükümlerin 2. fıkrasında "TCK.nun 62. maddesi" ifadesinin çıkartılarak yerine "TCK.nun 62/1 . madde ve fıkrası" ifadesinin eklenmesi yine Hükmün 3. fıkrasından “ TCK.nun 52. maddesi “ ibaresinin çıkarılarak yerine “TCK.nun 52/2. madde ve fıkrası” ibaresinin yazılmasına,
2-Hükümlerden TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının (“e” bendi dışında) tatbikine,” ifadesinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.