Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2288 Esas 2021/541 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2288
Karar No: 2021/541
Karar Tarihi: 25.01.2021

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2288 Esas 2021/541 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat davasında davacının tazminat talebinin kısmen kabul edilmesine karar vermiştir. Kararın gerekçesinde, dava türü olarak \"Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat\" yerine \"Tazminat\" yazıldığı ve karar tarihinin yanlış yazıldığı belirtilmiştir. Temyiz kesinlik sınırının dava konusu tazminat miktarından düşük olması nedeniyle kararın kesinleştiği ve davalı vekilinin temyiz isteminin reddedildiği hükmedilmiştir. Kararda 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi ve 5219 sayılı Kanun'un 2. maddesi ile değişik Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 427. ve ek 4. maddeleri hakkında bilgi verilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2019/2288 E. , 2021/541 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabülü ile 100,00 TL manevi tazminatın gözaltı tarihi olan 25/07/2015 tarihinden işletilecek yasal faizi ile davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında, dava türü olarak, "Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat"" yerine, "Tazminat", karar tarihi olarak "05/05/2016’’ yazılması gerekirken ‘’09/05/2016’’ olarak yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 2.190,00 TL olduğu ve davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 100,00 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteminin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE, 25.01.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.