MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : 27.3.2014 tarihli karar ile Hükümlülük, Müsadere, Tasfiye, 23.10.2014 tarihli ek karar ile temyiz talebinin reddne,

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Gıyapta verilen kararın, dosya kapsamına göre sanığın bilinen en son adresi olan ve yargılama aşamasında bildirilen adresine tebliğ edilmesi, bu adrese çıkartılacak tebligatın bila-tebliğ olması halinde ise, 6099 sayılı Yasa ile değişik 7201 sayılı Yasanın 21/2. maddesi uyarınca mernis adresine tebligat yapılması gerekirken, bu hususa uyulmadan doğrudan mernis adresine yapılan tebligat usulsüz olduğundan, ek karar kaldırılarak, öğrenme üzerine sanığın temyizinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede,
I-Suç tarihinden önce 01.03.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5739 sayılı Yasanın 5. maddesi ile yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK.nun 50/6. madde ve fıkrasında yer alan "yaptırım" ibaresinin "tedbir" olarak değiştirilip, 5275 sayılı Yasanın 106. maddesinin 4 ve 9. fıkralarının yeniden düzenlenip, 10. fıkrasının da yürürlükten kaldırılması karşısında, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapse çevrileceğinin belirtilmesi,
II-24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm tesisi,
III-Dava konusu kaçak eşyanın TCK.nun 54/4. maddesi uyarınca müsaderesine karar verilmesi gerekirken TCK.nun 54. maddesi gereğince müsaderesine karar verilmesi ve müsadere ile yetinilmesi gerekirken söz konusu eşyanın 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi uyarınca tasfiyesine de hükmedilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi uyarınca,
I-Hükmün adli para cezasının taksitlendirilmesine ilişkin fıkrasından "ve ödenmeyen adli para cezalarının hapse çevrileceğinin" ifadesinin çıkarılmasına,
II-Hükümden TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E. , 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi
III-Hükmün müsadere kısmından "TCK.nun 54. maddesi " ibaresinin çıkarılmasına yerine "TCK.nun 54/4. Maddesi" ibaresinin eklenmesi ve yine "5752 sayılı Kanunun 3. maddesiyle değişik 4733 sayılı Kanunun 8/4. maddesi gereğince TASFİYESİNE, tasfiyenin gereği için hükümle birlikte karardan bir suret eklenerek Van Gümrük Müdürlüğüne müzekkere yazılmasına," kısmının çıkartılarak diğer kısımlarının aynen bırakılmasına karar verilmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.11.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.