Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26526 Esas 2022/1399 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
02/07/2012 tarihinde kabul edilerek, 28344 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan ve 05/07/2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun'un 83. maddesiyle 5237 sayılı TCK'nın 163/3. maddesinin (karşılıksız yararlanma suçunun) yürürlüğe konulduğu, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca, sanığın lehine olan kanun hükmünün belirlenmesi için bir değerlendirme yapılması ve ek savunma hakkı tanındıktan sonra TCK’nın 142/1-a maddesine nazaran sanığın lehine olan aynı Kanun’un 163/3 maddesiyle hüküm kurulması gerekmekte ise de, dosya kapsamına göre verilecek kararın niteliği itibariyle sonuca etkili görülmediğinden bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
20/12/2010 tarihinde sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın 11/01/2011 tarihinde kesinleştiği, denetim süresi içinde 30/08/2014 tarihinde kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle sanığın yargılanarak mahkumiyetine karar verildiği ve mahkumiyet kararının kesinleştiği ve 6352 sayılı Kanun'un yürürlüğe girmesinden sonra işlenen suçlardan dolayı TCK'nın 168. maddesinin aynı Kanun ile eklenen 5. fıkrasında, zararın soruşturma tamamlanmadan giderilmesi halinde kamu davası açılmayacağı öngörülmüş ise de, 6352 sayılı Kanun'un yürürlüğe girdiği 05/07/2012 tarihinden önce işlenen suçlar yönünden anılan Kanun'un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca kovuşturma sırasında ya da hüküm verildikten sonra zararın tamamen tazmin edilmesi halinde etkin pişmanlık nedeniyle CMK'nın 223/4-a maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği belirlenerek yapılan incelemede;
Katılan kurumun zararını soruşturma aşamasında tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Kanun'un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Kanun'un geçici 2/2. maddesi uyarınca sanık hakkında 5271 sayılı CMK'nın 223/4-a maddesine göre CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 07/02/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.