Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : 1-Sanık ... hakkında; TCK’nın 89/1, 89/2-b, 22/3, 62/1, 52/1-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet
2-Sanık ... hakkında; TCK’nın 273/1-a-son maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına dair karar
Taksirle yaralama suçundan sanık ...’ın mahkumiyetine, sanık ... hakkında ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hükümler, katılan vekili ve sanık ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekili ve sanık ...’ın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin, sanığın cezalandırılması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
2- Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Suç tarihinde sürücü belgesi bulunmayan sanığın, sevk ve idaresindeki araç ile meskun mahalde, gündüz vakti, 9 metre genişliğindeki iki yönlü yolda, yolun solundan karşıya geçmekte olan yayaya, kendi gidiş şeridi dışında çarpması neticesinde, katılan mağdurun kemik kırığı meydana gelecek şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda; dosya içeriğine göre araç kullanmayı bilmediği ileri sürülmeyen sanık hakkında münhasıran sürücü belgesiz araç kullanmasında bilinçli taksirin unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, tayin olunan cezanın TCK"nın 22/3. maddesi ile artırılarak fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 15.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.