Cinsel taciz - çocuğun cinsel istismarı - hakaret - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/3242 Esas 2020/712 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/3242
Karar No: 2020/712
Karar Tarihi: 03.02.2020

Cinsel taciz - çocuğun cinsel istismarı - hakaret - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2018/3242 Esas 2020/712 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında cinsel taciz, çocuğun cinsel istismarı ve hakaret suçlarından mahkumiyet kararı verdi. Ancak cinsel taciz ve hakaret suçlarından belirlenen adli para cezalarının miktarları itibarıyla kesin olması nedeniyle temyizi mümkün bulunmadığından, sanığın bu hükümlere yönelik temyiz istemi reddedildi. Çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün ise, kanuni sınırlar içinde tayin edildiği ve delillerin eksiksiz gösterildiği gerekçesiyle yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddedilerek hüküm onandı. Kanun maddeleri; 6217 sayılı kanunun 26. maddesi, 5320 sayılı kanuna eklenen geçici 2. madde, CMUK'nın 305/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2018/3242 E. , 2020/712 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel taciz, çocuğun cinsel istismarı, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında cinsel taciz ve hakaret suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) para cezaları kesin nitelikte olup mahkemece cinsel taciz ve hakaret suçlarından doğrudan belirlenen adli para cezalarının miktarları itibarıyla CMUK"nın 305/1. maddesi gereğince kesin olması nedeniyle temyizi mümkün bulunmadığından, sanığın anılan hükümlere yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 03.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.