Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2015/4213 Esas 2016/2651 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/4213
Karar No: 2016/2651
Karar Tarihi: 23.03.2016

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2015/4213 Esas 2016/2651 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan yapılan yargılama sonucunda verilen hüküm, sanığın yokluğunda verilmesine rağmen, usulüne uygun şekilde tebliğ edilmediği gerekçesiyle hukuki değerden yoksun kabul edilmiş ve dosyanın incelenmek üzere mahalline iadesine karar verilmiştir. Hükümde bahsedilen suç TCK'nın 191. maddesinin 2. fıkrasında tanımlanmıştır ve bu madde gereğince sanığa \"tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına\" karar verilmiştir. Bu kararın, 14.04.2011 tarihinden önce veya sonra verilmiş olmasına bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olduğu ve sanığın isteğinin itiraz merciince incelenmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesi gerektiği ifade edilmiştir.

9. Ceza Dairesi 2015/4213 E. , 2016/2651 K.
"İçtihat Metni"

Mahkemesi : .. ... Sulh Ceza
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen 24.12.2009 tarihli kararın Tebligat Kanununun 35. maddesine göre usulüne uygun tebliğ edilmediği anlaşıldığından, sanığın 27.09.2011 tarihli dilekçesinin süresinde yapılmış bir temyiz talebi niteliğinde bulunduğu, bu hali ile mahkemenin 21.09.2011 tarihli kararının hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilerek 24.12.2009 tarihli hükmün incelemesinde;

Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.03.2012 tarihli ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında da açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle 5271 sayılı CMK’nın 267 ve devamı maddeleri uyarınca sanığın isteğinin itiraz merciince incelenmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 23.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.