Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/1510 Esas 2020/2306 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : Beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar hakkında tefecilik suçundan açılan kamu davasına CMK"nın 237. maddesine göre suçtan doğrudan zarar görmeyen ve davaya katılma hakkı olmayan müşteki ..."in yasal süreden sonra hükmü temyiz ettiği anlaşıldığından temyiz talebinin CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, incelemenin katılan Maliye Hazinesi vekilinin tefecilik suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26/04/2016 gün ve 2014/118 Esas, 2016/208 sayılı Kararında da belirtildiği üzere, tefecilik suçu ile korunan hukuki yarar ve bu bağlamda suçun topluma karşı suçlar bölümünde düzenlenmesi karşısında, bu suçun mağdurunun toplumu oluşturan bireylerin tamamı, diğer bir ifadeyle kamu olduğu, eylemin belirli bir kişinin zararına olarak işlenmesi halinde bu kişinin mağdur değil, suçtan zarar gören olacağının kabulü gerektiği, bu bağlamda TCK"nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçunun, kazanç elde etmek amacıyla borç para verilmesiyle oluşacağı, bunu meslek haline getirmenin suçun unsurları içerisinde yer almadığı nazara alındığında Mahkemece sanık ... hakkında verilen beraat kararının gerekçesi yanlış ise de; sonuç itibari ile verilen beraat kararları yerinde olduğundan sonuca etkili olmayan yanlış gerekçe bozma sebebi yapılmamıştır.
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 26/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.