Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/2084 Esas 2021/527 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 776,91 TL maddi, 1.500 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan düzenleme dikkate alındığında, davacı lehine hükmolunan vekalet ücreti miktarında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşıldığından, tebliğnamedeki bu hususa ilişkin düzeltilerek onama isteyen görüşe iştirak edilmemiş, “21.03.2016” olan dava tarihinin gerekçeli karar başlığında “16.03.2016” olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlığı kabul edilmiştir.
Tazminat talebinin dayanağı olan Hınıs Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/18 Esas – 2015/124 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçundan 24.10.2013 – 22.11.2013 tarihleri arasında 29 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 04.01.2016 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 10.000 TL maddi, 50.000 TL manevi tazminatın gözaltına alınma tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 776,91 TL maddi, 1.500 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmiş olup,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin, davanın reddi gerektiğine, hükmedilen tazminat miktarının fazla olduğuna ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacının gözaltı tarihinin 24.10.2013 olduğu ve hükmedilecek tazminat miktarına bu tarihten itibaren yasal faiz talep edildiği halde, hükmedilen tazminat miktarına 24.10.2012 tarihinden itibaren yasal faiz işletilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının (1-b) numaralı bendinde yer alan “24.10.2012” ibaresinin hükümden çıkarılması ve yerine “24.10.2013” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün istem uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.01.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.