MAHKEMESİ : ... Bölge Adliye Mahkemesi ... Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... AŞ vekili Avukat ... tarafından, davalı ... Müdürlüğüne izafeten ... Paşa ... aleyhine 23/06/2015 gününde verilen dilekçe ile menfi tespit ve istirdat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26/09/2017 günlü karara karşı davalının istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; ... Asliye Hukuk Mahkemesinin 2015/603 esas 2017/577 sayılı kararı usul ve yasaya uygun olduğundan istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen 09/05/2018 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle HMK 355. maddedeki kamu düzenine aykırılık halleri resen gözetilmek üzere istinaf incelemesinin, istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak yapılacağı kuralına uygun biçimde inceleme yapılıp karar verilmiş olmasına, dava şartları, delillerin toplanması ve hukukun uygulanması bakımından da hükmün bozulmasını gerektirir bir neden bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dava, menfi tespit istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne dair verilen hüküm hakkında davalının istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından yapılan istinaf incelemesinde; HMK"nun 353/1-b-1 maddesi uyarınca davalının istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
7139 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 3234 sayılı Kanun"un 33. maddesi uyarınca davacı ... Genel Müdürlüğü, 2/7/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanununa göre alınan harçlardan muaftır. Bu nedenle derece mahkemelerince davalı kurumun harç ile sorumlu tutulması doğru değil ise de belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden HMK 370/2 maddesinin verdiği yetkiye istinaden Bölge Adliye Mahkemesi kararının kaldırılması ve ilk derece mahkemesi hükmünün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Yukarıda (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle; temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının HMK 373/1 maddesi gereğince KALDIRILMASINA ve 26/09/2017 tarihli İlk Derece Mahkemesi kararının 2 nolu bendinin silinerek yerine “2-Davalı harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına” cümlesinin yazılmasına, 3 nolu bendinde yer alan davacı tarafça yapılan sözcüğünden sonra gelen "27.70 TL başvurma harcı, 26.581,42 TL peşin harç" sözcüklerinin silinerek, artan avansın karar kesinleştiğinde iadesine cümlesinden sonra "davacı tarafça yapılan 27.70 TL başvurma harcı, peşin alınan 26.581,42 TL harcın kararın kesinleşmesine müteakip talep halinde davacıya iadesine" cümlesinin yazılmasına, davalının diğer temyiz sebeplerinin (1) nolu bentte gösterilen nedenlerle reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün HMK’nun 370/2. maddesi gereğince düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA dosyanın ilk derece mahkemesine, karar bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine gönderilmesine 10/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.