Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/531 Esas 2022/1531 Karar Sayılı İlamı

Sanıklar ..., ... ve ...’ın hırsızlık suçundan mahkumiyetlerine dair Bakırköy 16. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/01/2012 tarihli ve 2011/549 E., 2012/5 K. sayılı kararının sanıklar tarafından temyizi sonrasında, Dairemizin 08/11/2012 tarihli ve 2012/24316 E., 2012/45484 K. sayılı kararı ile sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin reddine dair ek kararın ONANMASINA, sanıklar ... ve ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlerin ONANMASINA karar verilmesinin ardından, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 25/10/2021 gün, KD/2021/109166 sayılı itirazı üzerine dosya Dairemize gönderilmekle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 308. maddesinin, 6352 sayılı Kanun'un 99. maddesi ile eklenen 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 25/10/2021 gün, KD/2021/109166 sayılı itirazının KABULÜNE, sanıklar ..., ... ve ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere ilişkin Dairemizin 08/11/2012 tarihli ve 2012/24316 E., 2012/45484 K. sayılı onama kararının KALDIRILMASINA karar verilerek yapılan incelemede;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Katılanın olay günü çocuğunun rahatsızlığı sebebiyle saat 05:00 sıralarında uyuduğu ikametinden hırsızlık yapıldığını sabah saat 08:30 sıralarında fark ettiğini beyan ettiği, dosya içerisindeki CD izleme tutanağında; suça konu apartmanın kamera kayıtlarının incelenmesi sonucu, görüntünün “02.10.2011 gün saat 06:04:53. saniyesinde” bina içinden çıkmakta olan iki şahsın tespit edildiğinin belirtildiği, ancak kamera saatinin güncel saate göre ne kadar ileri ya da geri olduğuna dair herhangi bir tespit yapılmadığı, sanık ...’ın soruşturma aşamasında; eylemi gerçekleştirdikten sonra araca binip gezmeye başladıklarını, bu sırada saatin 06:30 sıraları olduğunu savunduğu, sanıklar ... ile ...’ın ise eylemin saat 03:00-04:00 sıralarında gerçekleştiğini ifade ettikleri, UYAP’tan alınan güneşin doğuş ve batış zamanlarını gösteren çizelgeye göre, suç tarihinde yaz saati uygulaması da dikkate alındığında güneşin doğuş saatinin 06:59 olduğu, TCK'nın 6/1-e maddesine göre gece vakti sayılan zaman diliminin saat 05:59’da sona erdiğinin anlaşılması karşısında; mahkemece suç tarihinde kamera saatinin güncel saat ile uyumlu olup olmadığı araştırıldıktan sonra sanıklar ..., ... ve ... hakkında TCK'nın 143. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiği gözetilmeden eksik kovuşturma sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Sanık ...'ın, suç arkadaşlarıyla birlikte önceden aldığı karar uyarınca araç temin edip, olay sırasında araçta beklemek suretiyle hırsızlık eylemine doğrudan katıldığının ve bu olaydan hemen önce de başka bir evden hırsızlık yaptıklarının anlaşılması karşısında, hakkında 5237 sayılı TCK'nın 37/1. maddesi yerine, aynı Yasa'nın 39/1. maddesiyle uygulama yapılması,
3- UYAP üzerinden yapılan incelemede; sanık ... bakımından tekerrüre esas alınan Antalya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/05/2010 tarihli 2008/1112 E, 2010/402 K. sayılı kararının kanun yararına bozma talebi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin 28/01/2021 tarihli ve 2020/3719 E, 2021/1125 K. sayılı ilamı ile bozulduğu, bahsi geçen ilamın suç tarihi itibariyle kesinleşmemesi sebebiyle tekerrüre esas alınamayacağı, sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas nitelikte başkaca bir mahkumiyet kaydının da bulunmadığının anlaşılması karşısında; sanık ... hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanamayacak oluşu,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde sanık ... bakımından CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, bozma kararının niteliğine göre sanık ... ile ...’ın tutuklu kaldıkları süre ve infaz hükümleri de dikkate alınarak TAHLİYELERİNE, başka suçtan tutuklu veya hükümlü olmadıkları takdirde salıverilmeleri için ilgili yer Cumhuriyet Başsavcılığına yazı yazılmasına, bilgi edinilmesi amacıyla tahliye kararının bir örneğinin de Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine, 08/02/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.