Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/17103 Esas 2022/1709 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tayin olunan cezanın miktar ve türü itibarıyla duruşma isteminin 1412 sayılı CMUK’nın 318. maddesi uyarınca reddiyle yapılan incelemede;
Sanıklar hakkında hapis cezaları yönünden, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren, 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
I-Sanık ... müdafiinin temyiz isteminin incelenmesinde;
İddianame içeriğine göre, sanık ... hakkında mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kamu davası açıldığı halde, bu konuda herhangi bir karar verilmemiş ise de, zamanaşımı içerisinde bu suçlardan dolayı karar verilmesi mümkün olup, ortada incelenecek bir hüküm bulunmadığından sanık müdafiinin, sanık hakkında mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından açılan davaya yönelik konusu olmayan temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II-Sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik yapılan incelemede;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanık ... müdafii, ... müdafii, ... ve müdafii, ..., ... müdafii, ... ve müdafii, ... müdafii, ... ve müdafii, ... ve müdafii, ... ve müdafii, ... ve müdafii ile ... müdafiinin temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
III-Sanıklar ..., ..., ..., ..., ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından, sanıklar hakkındaki mala zarar verme suçuna yönelik temyiz isteminin reddine dair 26.02.2016 tarihli ek kararda isabetsizlik bulunmadığından, sanık ... ve müdafii ile diğer sanıklar müdafiinin ek karara yönelik temyiz talebinin reddine dair ek kararın istem gibi ONANMASINA,
IV-Sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ...,... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali, sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan 2 yıl 6 ay hapis cezası verildiği ve sanık müdafiinin temyiz etmesi üzerine Mahkemenin 26.02.2016 tarih, 2013/3 esas sayılı ek kararı ile hükmün kesin nitelikte adli para cezası olduğundan bahisle ret kararı verilmiş ise de; sanık müdafiinin temyiz isteminin reddine dair mahkemenin 26/02/2016 tarihli, 2013/3 Esas, 2015/263 Karar sayılı ek kararının kaldırılmasına karar verilerek yapılan temyiz incelemesinde;
Sanık ..., ..., ..., ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükümlerde; 5237 sayılı TCK'nın 151/1. maddesi uyarınca belirlenen 2 yıl 6 ay hapis cezasından aynı Kanun’un 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken 2 yıl 1 ay hapis cezası yerine 1 yıl 13 ay hapis cezası olarak, sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümde, sırasıyla 5237 sayılı TCK'nın 116/4, 119/1-c. maddeleri uyarınca belirlenen 2 yıl 12 ay hapis cezasından aynı Kanun’un 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken 2 yıl 6 ay hapis cezası yerine 1 yıl 18 ay hapis cezası olarak eksik belirlenmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
V-Sanık ... hakkında mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu ile sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ... ve ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümler yönünden temyiz itirazlarına gelince;
1-Sanık ...’ın hüküm tarihinde aynı yargı çevresi içerisinde bulunan Kozan Açık Ceza İnfaz Kurumunda başka bir suçtan hükümlü olduğunun UYAP kayıtlarından anlaşılması karşısında; duruşmadan bağışık tutulmak istediğine dair bir talebi olmadan hükmün açıklandığı 24.12.2015 tarihli duruşmada hazır edilmeyerek hükümlülüğüne karar verilmesi suretiyle, CMK’nın 196. maddesine aykırı olarak savunma hakkının kısıtlanması,
2-UYAP’tan temin edilen 30.01.2022-0202.2022 tarihli nüfus kayıt örneklerine göre, sanık ...’nin hüküm tarihinden sonra 12.04.2018 tarihinde, sanık ...’ın da 26.11.2021 tarihinde öldüğünün, anlaşılması karşısında; sanıklar hakkında açılan kamu davasının 5237 sayılı TCK'nın 64/1. ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri uyarınca düşürülmesine karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
3-Sanıklar ..., ..., ..., ..., ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu yönünden, sanıkların aşamalarda değişmeyen savunmalarının aksine, yüklenen suçu işlediklerine ilişkin, mahkumiyetlerine yeterli, kesin, inandırıcı ve hukuka uygun delil bulunmadığı gözetilmeden beraatleri yerine, yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve müdafii, sanık ... ve müdafii, sanık ... müdafii, sanık ... müdafii, sanık ... müdafii, sanık ..., sanık ... ve müdafii ile sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sanık ..., sanık ..., sanık ... bakımından diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 08/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.