MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-

Davacı vekili, müvekkilinin davalı kooperatife 03.11.2006 tarihli ortaklık payı devir sözleşmesi ile 9591 numaralı üye olduğunu, davalı kooperatif yetkililerinin kendisine üyelikten dolayı her hangi bir borcun olmadığını söylediklerini, devirden sonra aidatları düzenli şekilde ödediğini, ancak 10.496,15 TL aidat ve % 10 gecikme cezasından oluşan borcunun bulunduğundan bahisle davacıya ihtarname gönderildiğini, yapılan araştırmada 9592 numaralı üyenin 01.07.2005 tarihinde 540,00 TL ödeme yaparken banka dekontuna üye numarasının 9591 olarak yazıldığının anlaşıldığını, kendilerinin 540,00 TL’ lik miktarı ödemeye hazır olduklarını, bunun haricinde davalıya borçlarının olmadığını ileri sürerek, kalan kısım yönünden müvekkilinin davalıya borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, söz konusu hatadan kaynaklanan sorumluluğun müvekkiline ait olmadığını, davacının kusurlu olduğunu ve genel kurul kararları doğrultusunda işlem yapıldığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan kanıtlar, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının üyeliği devraldıktan sonra düzenli olarak aidatlarının tamamını ve kabul ettiği 540,00 TL’ yi de dava devam ederken ödediği, 9592 numaralı üyenin 540,00 TL aidatının 9591 üye numarası ile ödendiği, bu hususun davalı tarafından tasfiye süreci başladıktan sonra 2008 yılında fark edildiği, bu nedenle davalı tarafından davacıya 14.08.2008 tarihli ihtarname gönderilerek 6.555.95 TL aidat ve 3.940,20 TL gecikme borcundan oluşan toplam 10.496,15 TL’nin talep edildiği, söz konusu hatadan dolayı davacıdan gecikme borcu istenemeyeceği, davacının davalıya sadece 40 aylık dönem için hesap edilmiş 162,00 TL yasal faiz borcunun olduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile davacının davalıya 162,00 TL dışında kalan miktar yönünden borçlu olmadığının tespitine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, 14.12.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.