MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 25. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : Sivrihisar Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVALILAR : 1-... Ltd. Şti. 2- ... Ltd. Şti. vekili Avukat ...

Davacı ... Büşükşehir Belediye Başkanlığı vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... Ltd. Şti. ve ... Ltd. Şti. aleyhine 21/10/2015 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 23/11/2017 günlü karara karşı davacı tarafın istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; istinaf başvurusunun duruşma yapılmadan kabulü ile Sivrihisar Asliye Hukuk Mahkemesinin 23/11/2017 gün ve 2015/369 esas, 2017/324 sayılı kararının kaldırılmasına, Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 353. maddesinin 1. fıkrası (b) bendinin 3. maddesi uyarınca yeniden esas hakkında karar verilmesi gerektiği anlaşılmakla; davanın kısmen kabulü ile 58.418,68 TL alacağın davalı ... Ltd. Şti"ne tespit raporunun tebliğ tarihi olan 08/05/2015 tarihinden, davalı ... Ltd. Şti."ne 20/05/2015 tespite itiraz dilekçesi tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine dair verilen 19/09/2018 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava; karayoluna verilen zarar nedeni ile maddi tazminat istemine ilişkindir. Sivrihisar Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 23/11/2017 tarihli, 2015/369 esas, 2017/324 karar sayılı kararı ile davanın reddine karar verilmiş; davacı vekilinin istinaf başvurusu üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 25.Hukuk Dairesi’nin 20/09/2018 tarihli, 2018/720 esas, 2018/1266 karar sayılı kararı ile davacının istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm davacı vekili ve davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; Eskişehir il sınırları içerisinde bulunan Sivrihisar ilçesi Tekören mahallesini Ankara devlet karayoluna bağlayan yolun İl Özel İdaresi tarafından yapıldığını, ardından 6360 sayılı Kanun ile yolun sorumluluğunun müvekkili olan Eskişehir Büyükşehir Belediyesine devredildiğini, söz konusu karayolunda davalı şirketlere ait ağır tonajlı nakliye yapan kamyonların malzeme taşıması nedeni ile çökmeler meydana geldiğini ve yolun deformasyona uğradığını belirterek yolda meydana gelen zararların tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalılar vekili; davaya konu yolun müvekkilleri dışında başka şirketler tarafından da kullanıldığını, ayrıca yolun standartlara uygun olarak yapılmadığını beyan ederek haksız olarak açılan davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece davanın ispatlanamadığı gerekçesi ile reddine karar verilmiştir.
Hükme karşı davacılar vekili istinaf talebinde bulunmuştur.
Bölge adliye mahkemesi ilgili dairesince; davacılar vekilinin istinaf talebinin kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamından; davaya konu edilen devlet yolunun toplam uzunluğunun 5,3 km olduğu, bu yolun ikinci ve üçüncü kilometrelerinde davalı şirketlere ait maden ocaklarının olduğu anlaşılmıştır. Davalılar vekili cevap dilekçesinde anılan yolun, maden ocaklarının olduğu bölgede olması ve bazı köylerle de bağlantısının olması nedeni ile başka kişilere ait araçlarla da kullanılmış olduğunu, müvekkillerinin sorumlu tutulmasının hukuka aykırı olduğunu beyan etmişlerdir. Mahkemece anılan yolda meydana gelen zararın oluşumuna, davalı şirketlere ait yüksek tonajlı araçlar dışında başka kişilere ait araçların da katkısının olup olmadığı hususu araştırılarak varılacak sonuca göre davalıların sorumluluklarının kapsamı belirlenmelidir. Mahkemece bu husus araştırılmaksızın, sadece davalılar yönünden tespit edilen zarara hükmedilmesi doğru değildir. Bu nedenle verilen kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle; temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının HMK 371. maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre tarafların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına ve taraflardan peşin alınan harçların istek halinde geri verilmesine 09/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.