Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/6131 Esas 2022/7335 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ




TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Mardin 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 25.03.2021 tarih ve 2016/369 E. - 2021/114 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirket ile davalı arasındaki 09.08.2004 tarihli yetkili teknik servis ortaklık sözleşmesi uyarınca ürünlerin montaj ve onarımları konusunda anlaşma sağlandığını, Ekim 2010 tarihinde davalının sisteme girdiği hizmet kayıtlarının incelenmesinde müvekkili şirket tarafından yapılan ödemenin yüksekliği nedeniyle davalının servis hizmeti aldığını gösterdiği kişilerin telefonla arandığını, telefonla ulaşılanların böyle bir hizmet almadıklarını beyan etmeleri üzerine sözleşmenin fesih edildiğinin davalıya bildirildiğini, davalının servis hizmeti yapmadığı halde müvekkili şirketten haksız şekilde tahsil aldığı ödemeler bulunduğunu şikayet üzerine ceza davası açıldığını ileri sürerek tespit edilecek zararın davalıdan işleyecek ticari reeskont faiziyle birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davacı vekili 24.03.2014 tarihli ıslah dilekçesi ile, talep sonucunu 16.263,62 TL'ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, davacı şirketin yetkili servislerinin onarım veya montaj ile ilgili bilgilerinin şirket tarafından denetlendiğini, davacının Ekim 2010 tarihinde sisteme kayıt edilen kişilerin pek çoğuna ulaşılamadığını iddia etmesine karşı müvekkilinin dosyaya sunulan adreslerde herhangi bir onarım veya montaj yapmadığını, ayrıca davacı şirketten herhangi bir ödeme de almadığını, onarım veya montajı gerçekleşmemiş bir ürünün taraflar arasında kullanılan sisteme kaydından sonra onayının mümkün bulunmadığı, delil olarak sunulan adres ve telefon numaralarının müvekkili tarafından sisteme girilmediğini, bu bilgilerin davacı şirketin merkez veya bölge personelleri tarafından değiştirilmiş olabileceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda, dosya kapsamına ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davacı şirket ile davalı arasında 02/09/2004 tarihinde yetkili servis ortaklığı sözleşmesi imzalandığı, davalının davacı şirketin ürünlerinin servis veya montaj işlemleri ile ilgili yetkili servis olarak hizmet vermeye başladığı, servis ve onarım işi yapmadığı halde davalının servis belgesi düzenleyerek taraflar arasındaki sisteme kayıt yaptığı ve davacı şirkete 16.263,62 TL'lik fatura tanzim ederek haksız şekilde bu bedeli davacıdan aldığı, Kızıltepe 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2017/272 esas sayılı dosyasında davalının dolandırıcılık suçundan cezalandırılmasına dair kararının Yargıtay 15.Ceza Dairesinin 2018/5518 esas 2020/4247 karar 02/06/2020 tarihli ilamı ile onandığı gerekçesi ile davanın kabulüne, taleple bağlı kalınarak 16.263,62 TL tazminatın davalının düzenlediği en son fatura tarihi olan 27/10/2009 tarihinden itibaren işleyecek reeskont faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 833,26 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 24/10/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.