Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/22233 Esas 2022/1617 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
EK KARAR TARİHİ : 06/11/2020
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...'in 27/10/2020 tarihli dilekçesindeki anlatımından temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde bulunduğunun anlaşılması ve eski hale getirme istemi hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK'nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olması nedeniyle sanık hakkındaki 06/11/2020 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilerek, sanık ...’e yokluğunda verilen gerekçeli kararın cezaevi aracılığı ile tebliğ edildiği fakat yapılan tebliğin okumak ve anlatılmak suretiyle yapılmaması nedeniyle, usulüne uygun tebligat bulunmadığı, ayrıca Bartın Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’nun müzekkere cevabından, 25/03/2009 tarihi itibarıyla sanığa henüz vasi tayin edilmediğinin tespiti ile, sanığın 27/10/2020 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğunun kabulü ile yapılan incelemede;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL. dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanık ...'in gündüz vakti katılanın ikametinin 2 dış kapısının kapı kilitlerini kırmak sureti ile içeriye girerek katılana ait olan LEPTOP, bilgisayar, bir adet pırlanta yüzük, bir adet tek taş pırlanta yüzük ile tek taşlı bir küpeyi çalması şeklindeki eylemlerine uyan TCK'nın 142/1-b, 116/1 maddelerinde belirtilen suçlar için öngörülen cezaların üst sınırına göre, TCK'nın 66/1-e, 66/2 ve 67/4. maddeleri uyarınca hesaplanan 12 yıllık zamanaşımı süresinin, 28/12/2006 olan suç tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının, 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince isteme aykırı olarak DÜŞÜRÜLMESİNE, 08.02.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.