MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Gürpınar Asliye Hukuk Mahkemesi"nce bozmaya uyularak verilen 19.09.2018 tarih ve 2017/272- 2018/211 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin taraf vekilleri tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili ile davalı arasında 01.01.2000 tarihinde tarımsal kredi sözleşmesi imzalandığını, davalının söz konusu kredinin 2.134,00 TL ana para ve 11.821,00 TL faizi olmak üzere toplam 13.955,00 TL"lik kısmını ödemediğini, kredi sözleşmesinde uygulanacak temerrüt faizi oranının %30 olarak belirlendiğini ileri sürerek 13.955,00 TL’nin dava tarihinden itibaren işleyecek %30 temerrüt faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili; alacağın zamanaşımına uğradığını, müvekkilinin kredi sözleşmesini imzaladıktan sonra yeterli paranın bulunmadığından bahisle kredi bedelinin ödenmediğini ve kredinin iptal olduğunu savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya iddia, savunma, bilirkişi raporlarına, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; davaya konu alacağın 09.11.2000 tarihli 2000/35 numaralı sözleşmeden kaynaklandığı, aynı sözleşmeye istinaden davalı hakkında Gürpınar İcra Müdürlüğü"nün 2007/83 esas dosyasında takip yapıldığı, haciz işlemi için borçlunun adresine gidildiği ancak borçlunun evini Van iline taşıdığı, belirtilen adreste oturmadığının tespit edildiği, haczi kabil mal bulunmadığından borçlu hakkında toplam 10.134,00 TL için 17.12.2008 tarihinde borç ödemeden aciz vesikası düzenlendiği, İİK 143/4. maddesinde belirtildiği üzere aciz vesikasında yazılı alacak miktarı için faiz istenemeyeceği, davacının eldeki dava ile talep ettiği 09.11.2000 tarihli 2000/35 numaralı sözleşmeden doğan alacak için yaptığı icra takibinde toplam 10.134,00 TL"nin aciz vesikasına bağlandığı, bilirkişi raporunda faiz tutarları üzerinden BSMV hesaplanmış ise de davacı tarafın bu yönde
bir talebinin bulunmadığı, davalının borç kapsamında herhangi bir geri ödeme ya da kısmi ödemede bulunmadığı, davacı tarafın sözleşmeye istinaden davalıya kullandırdığı miktarın dosyadaki dekonttan 2.000,00 TL olduğu ancak talebin 2.134,00 TL olarak belirlendiği, faizin kullandırılan miktar üzerinden hesaplanmasının gerektiği, anapara ile işlemiş faiz alacağının 2007 ve 2015 yılında yapılan icra takibi nedeniyle zamanaşımına uğramadığı, belirlenen anapara üzerinden aciz vesikasının düzenlenme tarihine kadar akdi faizin talep edilebileceği, asıl alacak aciz vesikasına bağlandığından temerrüt faizine yönelik talebin de kabulünün mümkün olmadığı, kısmi ödemenin aciz vesikasının düzenlendiği tarihe kadar hesaplanan faiz borcundan TBK 100/1. maddesi uyarınca düşürülerek çıkan sonuç itibariyle davanın kısmen kabul kısmen reddi ile, 2.000,00 TL asıl alacak, 7.296,43 TL işlemiş faiz olmak üzere toplam 9.296,43 TL"nin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ve davalı vekili temyiz etmişlerdir. 
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 476,04 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, istek halinde aşağıda yazılı 104,60 TL harcın temyiz eden davacıya iadesine, 24.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.