Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2020/981 Esas 2020/1774 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 28/09/2015 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 01/06/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava; ölümlü trafik kazası nedeni ile manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili; 17/06/2014 tarihinde meydana gelen trafik kazasında, davalı ...’ın sürücüsü, davalı ...’in ise maliki olduğu aracın, müvekkillerinin desteği olan çocuğa çarpması neticesinde ölümüne neden olduğunu, olayda davalı sürücünün asli kusurlu olduğunu beyan ederek müvekkillerinin manevi zararlarının tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalı ... vekili; müvekkilinin araç maliki olduğunu, kazanın meydana gelmesinde bir kusurunun bulunmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur. Diğer davalı ... davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece; ceza yargılaması sırasında alınan 10.09.2014 tarihli bilirkişi raporuna itibar olunarak, meydana gelen trafik kazasında davalı sürücünün asli kusurlu olduğu, davacıların desteğinin ise kusurlu olmadığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
6100 sayılı HMK’nın 297. maddesi uyarınca; tarafların kimlikleri ile varsa kanuni temsilci ve vekillerinin ad ve soyadlarının karar başlığında gösterilmesi; hükmün sonuç kısmında ise, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir. Bu yön, kamu düzenine ilişkindir.
Dosyanın incelenmesinde: davacılar dört kişiden oluşmakla birlikte, Mahkemece kurulan hükümde, HMK’nın 297.maddesinde gösterilen kurallar gözetilmeksizin davacılardan ... hakkında iki kez hüküm kurulduğu; fakat davacı ... hakkında hüküm kurulmadığı anlaşılmıştır. Mahkemece her bir davacı yönünden infazda tereddüt oluşturmayacak şekilde açık ve net karar verilmemiş olması doğru olmamış, kararın bu nedenle bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacıların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 09/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.