Esas No: 2020/24294
Karar No: 2022/1717
Karar Tarihi: 09.02.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24294 Esas 2022/1717 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verilmiş ve bu karara yönelik temyiz istemi incelenmiştir. İlgili TCK maddelerine ilişkin Anayasa Mahkemesi kararının ve 7242 sayılı Kanunun yürürlüğe girmesiyle birlikte, hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. Mahkeme, kasten yaralama suçuna ilişkin temyiz itirazlarının yerinde olmadığına karar vererek hükmü onamıştır. Ancak mala zarar verme suçu yönünden, yeniden düzenlenen uzlaşma hükümleri dikkate alınarak uzlaşma işlemi yapılması gerektiğine hükmederek kararı bozmuştur. - Bu kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi, ve 5237 sayılı TCK'nın 151. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1- Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2- Sanık ... hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Hükümden sonra, 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığı, aynı Yasa'nın 86/2. maddesinde yer alan kasten yaralama suçu yönünden ise uzlaşma önerisinin yapıldığı tarihte 5271 sayılı CMK’nın 253/3. maddesinde engel bulunduğu gözetilerek, yeni düzenleme karşısında sanığa kasten yaralama suçu yönünden de uzlaşma önerisinde bulunulması gerektiği anlaşılmış olmakla; kasten yaralama ve mala zarar verme suçları yönünden uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 09/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
