Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/3576 Esas 2022/7514 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 6. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 19.03.2019 tarih ve 2018/711 E- 2019/240 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 16.12.2020 tarih ve 2019/934 E- 2020/1332 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanun'un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında 24.07.2006 tarihinde işletme devir hakkı sözleşmesinin imzalandığını, sözleşmenin 7.4 maddesi gereğince dağıtım faaliyetinin hisselerinin tamamı Tedaş’a ait olduğu dönemde Medaş’ın özelleştirilmesinden önce 18.09.2006 tarihinde meydana gelen iş kazası nedeniyle SGK’nın rücu talebine ilişkin Konya 4. İş Mahkemesi’nin 2017/453 E.-2018/36K. sayılı kararına konu ilamın Konya 1. İcra Müdürlüğü’nün 2016/626 Esas sayılı icra dosyası kapsamında 28.03.2018 tarihinde 95.910,18 TL’nin ödendiğini müvekkilinin katlanmak zorunda kaldığı maddi külfetlerin davalı tarafından karşılanması gerektiğini ileri sürerek fazlaya dair hakları saklı kalmak üzere şimdilik 20.000.-TL’nin ve 100 TL yargılama giderinin ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu alacağın zamanaşımına uğradığını, sözleşmenin imza tarihi olan 24.07.2006 sonrasındaki dağıtım faaliyeti davacı şirket tarafından yürütüldüğünden 24.07.2006 sonrasında meydana gelen zararlara ilişkin sorumluluğun davacıya ait olduğunu, alacağa esas teşkil eden olayda işçilik alacağı söz konusu olduğundan 3. kişi zararından söz edilemeyeceğinden bu alacağın 7. madde kapsamında değerlendirilemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince yapılan yargılama ve toplanan delillere göre, taraflar arasında akdedildiği hususunda herhangi bir ihtilaf bulunmayan 24/07/2006 tarihli İşletme Hakkı Devir Sözleşmesinin 7.1 maddesinde; sözleşmenin imza tarihinden önce başlamış idari ve hukuki ihtilafların takip edilmesi, çözüme kavuşturulması ve bundan kaynaklanan her türlü sorumluluğun TEDAŞ'a ait olduğu, 7.4 ve 7.6 maddesinde de; dağıtım faaliyetinin TEDAŞ tarafından yürütüldüğü dönemde bu faaliyetler nedeniyle üçüncü kişiler tarafından ileri sürülecek her türlü talebin muhatabının TEDAŞ olduğunun açıkça belirtildiği, Konya 4. İş Mahkemesi'nin ilgili kararında ilamda hüküm altına alınan alacağın 18.09.2006 tarihinde İşletme Hakkı Devir Sözleşmesinin imzalanmasından sonra gerçekleşen vakıaya dayandığı, sözleşmenin 7.1, 7.4. ve 7.6. maddeleri uyarınca sözleşmenin imzalanmasından sonraki döneme ait sorumluluğun davacı ...Ş.’ye geçtiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince İHDS imza tarihinden sonra gerçekleşen rücuya dayanak ilama konu iş kazasından kaynaklanan sorumluluğun davacı şirkette olduğu, davalı tarafından davacıya gönderilen yazıların hisse devir tarihinden önceki döneme ilişkin tüm sorumluluğun üstlenilmesi niteliğinde bulunmadığı gibi sorumluluğun üstlenilmesine ilişkin anonim şirket yönetim kurulu kararı bulunmadığı gözetilerek ilk derece mahkemesince davanın reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmediği gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 27/10/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.