Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/21708 Esas 2022/1778 Karar Sayılı İlamı

Hırsızlık suçundan sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-h. maddesi gereğince 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun'un 58 maddesi uyarınca cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, cezasının infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair Ankara 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/03/2017 tarihli ve 2016/447 esas, 2017/149 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 13/07/2021 gün ve 94660652-105-06-11177-2020- KYB sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 17/09/2021 gün ve 2021/93404 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre,
1-Ankara 13. Asliye Ceza Mahkemesince sanık hakkında hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine gore çektirilmesine karar verilmiş ise de, 5237 sayılı Kanun’un 58/1. maddesinde yer alan “ Önceden işlenen suçtan dolayı verilen hüküm kesinleştikten sonra yeni bir suçun işlenmesi halinde, tekerrür hükümleri uygulanır.” şeklindeki düzenleme karşısında, sanığın üzerine atılı hırsızlık suçunu 27/08/2015 tarihinde işlediği tekerrüre esas alınan Ankara 29. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/12/2015 tarihli ve 2015/1752 esas, 2015/1637 sayılı kararının ise 29/12/2015 tarihinde kesinleştiği nazara alındığında, tekerrüre esas başkaca bir mahkumiyeti de bulunmayan sanık hakkında verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesinde,
2- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 196/2. maddesinde yer alan “Sanık, alt sınırı beş yıl ve daha fazla hapis cezasını gerektiren suçlar hariç olmak üzere, istinabe suretiyle sorguya çekilebilir.” şeklindeki düzenleme uyarınca, 5237 sayılı Kanun'un 142/2-h maddesinde düzenlenen hırsızlık suçuna ilişkin cezanın alt sınırının 5 yıl olması karşısında, sanığın yakalama sureti ile başka mahkeme tarafından sorguya çekilemeyeceği gözetilmeden savunma hakkı kısıtlanarak yargılamaya devamla, mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
1-5271 sayılı CMK'nın 196/2. maddesinde yer alan “Sanık, alt sınırı beş yıl ve daha fazla hapis cezasını gerektiren suçlar hariç olmak üzere, istinabe suretiyle sorguya çekilebilir.” şeklindeki düzenleme uyarınca, 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h maddesinde düzenlenen hırsızlık suçuna ilişkin cezanın alt sınırının 5 yıl olması karşısında, sanık ...’ın yakalama ile başka mahkeme tarafından sorguya çekilemeyeceğinin gözetilmemesi,
2-Ankara 13. Asliye Ceza Mahkemesince sanık hakkında hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiş ise de, 5237 sayılı Kanun’un 58/1. maddesinde yer alan “ Önceden işlenen suçtan dolayı verilen hüküm kesinleştikten sonra yeni bir suçun işlenmesi halinde, tekerrür hükümleri uygulanır.” şeklindeki düzenleme karşısında, sanığın üzerine atılı hırsızlık suçunu 27/08/2015 tarihinde işlediği, tekerrüre esas alınan Ankara 29. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/12/2015 tarihli ve 2015/1752 esas, 2015/1637 sayılı kararının ise 29/12/2015 tarihinde kesinleştiği nazara alındığında, tekerrüre esas başkaca bir mahkumiyeti de bulunmayan sanık hakkında verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi nedenleriyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden (ANKARA) 13. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 08.03.2017 tarihli ve 2016/447 E., 2017/149 K. sayılı kararın 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (b) bendi uyarınca sonraki işlemlerin yerel mahkemece yerine getirilmesine, 09/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.