Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/15289 Esas 2022/1773 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz incelemesinde;
5271 sayılı CMK'nın 42. Maddesi uyarınca eski hale getirme isteğini inceleme yetkisi bu taleple birlikte temyiz itirazı da yapılmış olduğundan Yargıtaya ait olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
Sanık müdafine usulüne uygun şekilde 31/05/2011 tarihinde tebliğ edilen hükmü, sanık müdafiinin 08/06/2011 tarihinde yaptığı temyiz başvurusunun, Yargıtay 17. Ceza Dairesi'nin 14/04/2016 tarihli, 2015/14173 E., 2016/5409 K. sayılı ilamı ile süre yönünden reddine karar verildiği ve 1412 sayılı CMUK’nın 310. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süreden sonra 10/08/2016 tarihinde temyiz eden sanığın da süresinde olmayan temyiz isteminin ve eski hale iade talebinin aynı Kanun’un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik kanun yararına bozma talebinin yapılan incelemesinde;
Sanık ... hakkında mahkemenin 12/04/2011 tarihli kararıyla hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verildiği, sanık ... ile diğer sanık ... müdafilerinin kararı temyiz etmesi üzerine Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 14/04/2016 tarihli, 2015/14173 esas, 2016/5409 karar sayılı ilamında sanık ... yönünden temyizin süreden reddine karar verilirken diğer sanık ...’nin mala zarar verme suçu için yapılan incelemede ;
“Sanığın mağdura ait aracı çaldıktan sonra, araca zarar verdiğinin anlaşılması karşısında; sanığın eyleminin bir bütün olarak hırsızlık suçunu oluşturduğu ve Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 21.01.2014 tarih, 2013/2-686 Esas ve 2014/19 Karar sayılı içtihadı da göz önüne alınarak, hırsızlık suçunun konusunun çalınmak istenen aracın kendisini oluşturması durumunda araca verilen zarardan dolayı ayrıca mala zarar verme suçundan ceza verilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şekilde atılı mala zarar verme suçundan mahkumiyet kararı verilmesi,
b-Kabule göre de;
Mala zarar verme suçu nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesi uyarınca tayin edilen 4 ay hapis cezası, 5237 sayılı TCK'nın 62/1. maddesi gereğince 1/6 oranında indirilirken 3 ay 10 gün hapis yerine 3 ay olarak eksik hesaplanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA,” karar verilmesi nedeniyle, sanık ... hakkında da mala zarar verme suçundan bozmada belirtilen (1) numaralı sebepten dolayı kanun yararına bozma yasa yoluna gelindiği anlaşılmış ise de; 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'nın 325. maddesi gereğince Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 14/04/2016 tarihli yapılan bozmanın hükmü temyiz etmeyen sanık ...’e sirayet edecek olması, sirayet hükmünün uygulanması için temyiz etmeyen sanığın talepte bulunmasına gerek olmaması, kanundan kaynaklanan bir durum olması, özel daire bozma kararında sirayetin belirtilmemesinin kanuni bir eksiklik olmayıp, bu hususun yerel mahkemece kendiliğinden gözetilip uygulanabileceği ilkeleri gereğince mahkemenin bu sanık yönünden sirayet sebebiyle yeniden duruşma açarak bozmada belirtilen ve kanun yararına bozma yasa yoluna gelen sebebi sanık hakkında uygulayabilecek olması, kanun yararına bozma yasa yolunun uygulanabilmesi için hukuka aykırılığın giderilebilmesinde başka bir hukuki yolun olmaması gerektiğinden, belirtilen bozma sebebinin kanun yararına bozma gerekçesi yapılamayacağından (ÇORLU) 1. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 12/04/2011 tarihli ve 2009/441 Esas – 2011/391 Karar sayılı karara yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 09/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.