Esas No: 2021/18118
Karar No: 2022/1787
Karar Tarihi: 09.02.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/18118 Esas 2022/1787 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanıklar hakkında mala zarar verme ve hırsızlık suçlarından verilen hükümlerin temyiz incelemesi sonrasında, bir sanığın adli sicil kaydında 3000 TL adli para cezası aldığı ve diğer sanıkların duruşmasında savunma haklarının kısıtlandığı tespit edilmiştir. Tekerrüre esas alınacak ilamının süresi dolan sanık hakkında tekerrüre esas alınamayacağına karar verilmiştir. TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. TCK'nın 142. maddesinde yapılan değişiklik uyarınca, sanıklara yüklenen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması nedeniyle sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği vurgulanmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri TCK'nın 53, 86/2, 142/2-h, 143, 5271 sayılı CMK'nın 150/3, 188/1 ve 289/1-e maddeleridir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A-Sanıklar ... ve ... hakkında mala zarar verme suçundan verilen hükümlerin temyiz incelemesi neticesinde;
Sanık ... hakkında tekerrüre esas alınan ilam olan Konya 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2007/334 esas, 2007/334 karar sayılı ilamın infaz tarihinden itibaren 3 yıl dolmuş olduğundan tekerrüre esas alınamayacağı ancak; sanığın adli sicil kaydının incelenmesinde Konya 8.Sulh Ceza Mahkemesi'nin 2010/198 esas, 2011/970 karar sayılı ilamı ile TCK'nın 86/2 maddesi uyarınca 3000 TL adli para ceazası aldığı ve bu ilamın tekerrüre esas alınabileceği infaz aşamasında gözetilebileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün ONANMASINA,
B-Sanıklar ..., ..., ... hakkında hırsızlık suçundan verilen hükümlerin temyiz incelemesi neticesinde;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanıklara yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 14/10/2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. Sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun'un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, 09.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
