Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/22223 Esas 2022/1808 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu'nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu’nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkânsızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin doğrudan MERNİS adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/2 maddesine göre muhtara yapılması nedeniyle geçersiz olduğu anlaşılmış ise de; sanığın 02/01/2017 tarihli dilekçesi ile uzlaşma hükümlerinden faydalanmaya yönelik talepte bulunduğu, dolayısıyla karardan en geç bu tarihte haberdar olduğunun anlaşılması karşısında; bu talebi reddedilen sanığın 20/08/2021 tarihinde, CMUK'nın 310. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süreden sonra, hükmü temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında, sanığın süresinde olmayan temyiz istemi ile yerinde görülmeyen eski hale getirme isteminin aynı Kanun'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE, 09/02/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.