Esas No: 2020/24234
Karar No: 2022/1800
Karar Tarihi: 09.02.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24234 Esas 2022/1800 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık mala zarar verme suçundan mahkum edilmiştir. 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, TCK'nın 53/1-b maddesi Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmiş olması nedeniyle uygulanma olanağı ortadan kalkmıştır. Bu nedenle mahkûmiyetin yasal sonucu olarak sanıkların TCK'nın 53/1. maddesinin “a, c, d, e” bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, ancak “Kendi altsoyu” üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkûm olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmiştir. Mahkeme kararı bu şekilde düzeltildikten sonra onanmıştır. 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi de kararın infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
TCK’nın 53/1-b maddesinin, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı kararı ile iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması da nazara alınarak kasten işlemiş olduğu suçtan hapis cezası ile mahkûmiyetinin yasal sonucu olarak sanıkların TCK’nın 53/1. maddesinin “a, c, d, e” bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, ancak “Kendi altsoyu” üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkûm olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Yasa'nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan hüküm fıkrasından TCK'nın 53.maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümler çıkarılarak yerine, “Sanıklara verilen hürriyeti bağlayıcı ceza gereği 5237 sayılı TCK'nın 53/1-a-c-d-e bentlerindeki haklardan infaz tamamlanıncaya kadar, aynı Yasa'nın 53/1-c maddesinde belirtilen “Kendi altsoyu” üzerindeki velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılma güvenlik tedbirinin koşullu salıverme tarihine kadar uygulanmasına” karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.02.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
