MAHKEMESİ : Yargıtay 4. Hukuk Dairesi (İlk Derece Mahkemesi Sıfatıyla)


1. Taraflar arasındaki “tazminat” davasından dolayı Yargıtay 4. Hukuk Dairesince ilk derece mahkemesi sıfatıyla yapılan yargılama sonunda, davanın esastan reddine karar verilmiştir.
2. Karar davacı tarafından temyiz edilmiştir.
3. Hukuk Genel Kurulunca dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

I. YARGILAMA SÜRECİ
Davacı İstemi:
4. Davacı dava dilekçesinde; 25.01.1990 tarihli sözleşmeye dayalı olarak 31.07.1996 tarihinde Ankara 8. Asliye Ticaret Mahkemesinin 1996/433 E. sayılı dosyası ile açılıp Muğla 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 01.12.2010 tarihli ve 2005/324 E., 2010/690 K. sayılı kararı ile hüküm altına alınan mahkeme kararına konu alacağın tamamının, dava dışı şirketten olan alacağına karşılık olarak 28.10.2010 tarihinde temlik edildiğini, temlik edilen alacağa ilişkin ilam için Sinop Asliye Hukuk Mahkemesinin 2011/1 D. İş sayılı dosyasıyla ihtiyati haciz talebinde bulunduğunu ve mahkemece ihtiyati haciz kararı verildiğini, bunun üzerine borçlu şirket aleyhine icra takibi başlatıldığını, ihtiyati haciz kararının borçlu şirkete 13.01.2011 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiğini, aynı gün infaz işlemine başlanarak “Haciz Muhafaza Teslim Tutanağı” düzenlendiğini, borçlu şirket tarafından icra dosyasına 160.000TL kesin banka teminat mektubu konulduğunu ve 541,43TL nakit para yatırıldığını, Muğla 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2005/324 E., 2010/690 K. sayılı kararının taraflarca temyiz edildiğini, Yargıtay 15. Hukuk Dairesinin başkan vekili ve üyelerinin görevlerinin dışına çıkarak bir taraftan temyiz konusu edilmeyen hususlara (eskalasyon konusu) el attıklarını, diğer taraftan da mahkeme kararının temel dayanağı olan 25.01.1990 tarihli sözleşmede farklı bir anlam yüklenemeyecek kadar açık ve kesin hükümlere, Anayasaya, sözleşme ve usul hukukuna aykırı gerekçe ortaya koyarak mahkemece hüküm altına alınan 15.404,78TL’yi 868,80TL’ye ve 1.962,20TL’yi 110,66TL’ye indirip mahkemenin de bu doğrultuda karar vermesini emrettiklerini, karar düzeltme isteminin de reddedildiğini, Yargıtay 15. Hukuk Dairesinin başkan vekili ve üyelerinin 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (HMK) 46/1-(c) ve (e) bentlerini ihlâl ederek kendisini zarara uğrattıklarını ileri sürerek şimdilik 16.387,54TL + KDV’si ve 31.07.1996 tarihinden itibaren değişen oranlarda reeskont faizi ile birlikte maddi tazminata ve Muğla 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 01.12.2010 tarihli ve 2005/324 E., 2010/690 K. sayılı kararına karşı yapılan temyiz itirazlarının olması gerektiği gibi inceletilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabı:
5. Davalı ... vekili cevap dilekçesinde; davanın süresinde açılmadığını, HMK’nın 46. maddesinde belirtilen koşulların mevcut olmadığını, HMK’nın 48. maddesine göre sorumluluğu ispata yarayacak yeterli delilin de sunulmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Özel Daire Kararı:
6. Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 28.03.2017 tarihli ve 2016/12 E., 2017/11 K. sayılı kararı ile;
“…DAVA: Dava dilekçesinde, Muğla 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 01/12/2010 gün ve 2005/324 E 2010/690 K sayılı ilamı ile hüküm altına alınan alacağın tamamını 28/10/2010 tarihinde davacı şirketten olan alacağına karşılık temlik aldığını, ihtiyati haciz kararı alarak icra işlemlerine başladığını, banka teminat mektubu ve nakit para karşılığında dosyaya ödemede bulunulduğunu; mahkeme ilamının taraflarca temyiz edildiğini, Yargıtay 15.Hukuk Dairesince mürafalı inceleme yapıldığını ve ihbar olunanların görevlerinin dışına çıkarak temyiz konusu edilmeyen hususların incelendiğini, karar düzeltme isteminin de reddedildiğini, sözleşme hükümlerinin yok sayıldığını belirterek maddi zararının tazminini istemiştir.
CEVAP: Cevap dilekçesinde, hak düşürücü sürenin geçtiği ve sorumluluk koşullarının da oluşmadığı savunulmuştur.
GEREKÇE: Dava, hakimlerin hukuki sorumluluğuna dayalı olarak manevi tazminat istemine ilişkindir.
Hakimlerin yargısal faaliyetleri nedeniyle sorumlulukları, HMK"nun 46-49. maddelerinde düzenlenmiş bulunmaktadır.Yasa"da da gösterilen sorumluluk nedenleri, örnek niteliğinde olmayıp; sınırlı ve sayılı durumları ifade etmektedir.
Somut olayda, sorumluluğa dayanak yapılan olgular; temyiz ve karar düzeltme aşamalarında itirazların dikkate alınmaması, itiraz edilmeyen hususlarda da karar verilmesi, sözleşme maddelerinin sayılmasıdır.
Muğla Asliye Hukuk Mahkemesi"nin dosyasının örnekleri getirtilmiş, Yargıtay 15. Hukuk Dairesi"nin 22/09/2014 tarihli bozma ve 29/12/2014 günlü karar düzeltme ilamları incelenmiş davacı tarafından sunulan belge örnekleri değerlendirilmiştir.
Tazminat istemi, yasa yolları düzenlenmiş bulunan yargısal işlem ve kararlara ilişkindir. Yukarıda açıklanan gelişim biçimi itibariyle, hukuki süreç işlemiş; davacı tarafından da, yargısal yollara başvurulmuştur. Sınırlı ve sayılı hukuki sorumluluk nedenlerinden hiç birisi mevcut değildir. Şu durumda, davanın reddine karar verilmesi gerekir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 49. maddesi uyarınca, davanın esastan reddi halinde disiplin para cezasının takdir edilerek hüküm altına alınması gerekir. Bu konuda, para cezasında yeniden değerleme oranında yapılması gereken arttırım miktarı ile dava konusu olayın gelişim biçimi ve dosyaya yansıyan olgular göz önünde tutulmuştur.
HÜKÜM: Yukarıda gösterilen nedenle;
1-HMK."nun 46. maddesindeki koşullar oluşmadığından davanın esastan REDDİNE,
2-HMK."nun 49. maddesine göre takdiren 1.000,00-TL disiplin para cezasının davacılardan tahsili ile hazineye gelir kaydedilmesine,
3-Alınması gereken 31,40-TL maktu karar ve ilam harcından peşin alınan 18,40-TL harcın düşümü ile kalan 13,00- TL"nin davacıdan alınarak hazineye gelir kaydedilmesine,
4-Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Ücret Tarifesi uyarınca davalı yararına takdir olunan 3.000,00 TL maktu avukatlık ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
5-Davacılar tarafından yapılan yargılama giderlerinin üzerinde bırakılmasına,…” karar verilmiştir.

Kararın Temyizi:
7. Özel Daire kararı süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmiştir.

II. GEREKÇE
8. Dava, 6100 sayılı HMK’nın 46. maddesine dayalı tazminat istemine ilişkindir.
9. Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 46. maddesinde sorumluluk nedenleri sınırlı olarak sayılmıştır.
HMK’nın 46. maddesinde “(1) Hâkimlerin yargılama faaliyetinden dolayı aşağıdaki sebeplere dayanılarak Devlet aleyhine tazminat davası açılabilir:
a) Kayırma veya taraf tutma yahut taraflardan birine olan kin veya düşmanlık sebebiyle hukuka aykırı bir hüküm veya karar verilmiş olması.
b) Sağlanan veya vaat edilen bir menfaat sebebiyle kanuna aykırı bir hüküm veya karar verilmiş olması.
c) Farklı bir anlam yüklenemeyecek kadar açık ve kesin bir kanun hükmüne aykırı karar veya hüküm verilmiş olması.
ç) Duruşma tutanağında mevcut olmayan bir sebebe dayanılarak hüküm verilmiş olması.
d) Duruşma tutanakları ile hüküm veya kararların değiştirilmiş yahut tahrif edilmiş veya söylenmeyen bir sözün hüküm ya da karara etkili olacak şekilde söylenmiş gibi gösterilmiş ve buna dayanılarak hüküm verilmiş olması.
e) Hakkın yerine getirilmesinden kaçınılmış olması.” düzenlemesi bulunmaktadır.
10. Somut olayda HMK"nın 46. maddesinde sınırlı sayıda belirtilen sorumluluk sebeplerinden hiçbiri bulunmadığından ve hâkimlerin yargılama faaliyetinden dolayı tazminat davası açma şartları oluşmadığından Özel Dairece davanın reddine karar verilmesi yerindedir.
11. Hâl böyle olunca; yapılan açıklamalara, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bilgi ve belgelere, daire kararında açıklanan gerektirici nedenlere, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun olduğu tespit edilen Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği kararın onanması gerekir.

III. SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Davacının temyiz itirazlarının reddi ile Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği kararın ONANMASINA,
Harç peşin alındığından harç alınmasına yer olmadığına, 20.04.2021 tarihinde oy birliği ile kesin olarak karar verildi.