Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/20774 Esas 2022/1846 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme,Görevi yaptırmamak için direnme, Kamu görevlisine görevinden dolayı hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın kesinleştiği 08/05/2012 tarihinde zamanaşımının durduğu ve denetim süresi içerisinde ikinci suçun işlendiği 01/02/2015 tarihinde yeniden işlemeye başladığı belirlenerek yapılan incelemede,
I-Sanık hakkında görevi yaptırmamak için direnme ve kamu görevlisine görevinden dolayı hakaret suçlarından verilen hükümlere yönelik sanığın temyiz isteminin incelenmesinde:
Sanığın hakaret suçunu alenen gerçekleştirmesine rağmen hakkında TCK'nın 125/4. madde ve fıkrasının uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
II-Sanık hakkında kamu malına zarar verme suçundan verilen hükme yönelik sanık ve İçişleri Bakanlığı vekilinin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 04/03/2021 tarihli yazısı uyarınca kamu malına zarar verme suçundan zarar görme ihtimali bulunan İçişleri Bakanlığı'na hükmün tebliğ edilmesi gerektiği hususu mahkemesine bildirilmesi üzerine mahkemece gerekçeli kararın suçtan zarar görme ihtimali bulunan İçişleri Bakanlığı'na 26/03/2021 tarihinde tebliğ edildiği ve İçişleri Bakanlığı vekili tarafından 02/04/2021 tarihinde temyiz edildiği ancak mahkemece hükmün CMK'nın 34/2. madde ve fıkrasında belirtilen başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekli de belirtilmek suretiyle yöntemine uygun olarak İçişleri Bakanlığı’na tebliğ edildiğine dair dosyada herhangi bir bilgi ve belgeye rastlanılmadığının anlaşılması karşısında;suçtan zarar görme ihtimali bulunan İçişleri Bakanlığı'nın yokluğunda verilen kararı 02/04/2021 tarihli temyiz dilekçesi ile temyiz eden İçişleri Bakanlığı vekilinin temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek ve duruşmadan usulüne uygun haberdar edilmeyen şikayetçi İçişleri Bakanlığının gerekçeli kararın tebliği üzerine hükmü temyiz ettiği anlaşıldığından, şikayetçi kurumun 5271 sayılı CMK'nın 260/1. madde ve fıkrası uyarınca yasa yollarına başvurma hakkı bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Şikayetçi kurumun duruşmadan haberdar edilip iddia ve delillerini sunma ve davaya katılma olanağı sağlanarak, sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, iddia hakkı kısıtlanmak suretiyle CMK’nın 233 ve 234. maddelerine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, şikayetçi kurum vekilinin ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10.02.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.