Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26156 Esas 2022/1849 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın kesinleştiği 31/05/2012 tarihinde zamanaşımının durduğu ve denetim süresi içerisinde ikinci suçun işlendiği 05/02/2014 tarihinde yeniden işlemeye başladığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken “suçun işleniş şekli, suç kastının yoğunluğu, suçun işlendiği zaman ve yer, meydana gelen tehlikenin ağırlığı” dikkate alınarak teşdit uygulandığı, gösterilen gerekçeler dosya kapsamı ile uyumlu olduğundan tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Müştekinin aşamalarda alınan beyanlarına göre hırsızlığa teşebbüs eyleminin saat 04.10 sıralarında gerçekleşmesi ve UYAP'tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre yaz saati uygulaması da dikkate alındığında, suç tarihinde, gece vaktinin saat 03.42’de sona erdiğinin anlaşılması karşısında, hırsızlık suçunun gündüz sayılan zaman dilimi içerisinde işlendiğinin sabit olduğunun anlaşılması karşısında, hırsızlık suçunun gündüz sayılan zaman dilimi içinde işlendiğinin kabulü gerektiği gözetilmeden ve suçun gece vakti işlendiğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu karar yerinde denetime olanak verecek şekilde tartışılmadan sanık hakkında TCK’nın 143. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
2- Hüküm fıkrasında uygulama maddesinin TCK'nın 142/1-b maddesi yerine aynı Kanun’un 141/1, 142/1-b maddesi olarak yazılması,
3-Suçun işlendiği zaman diliminin karar başlığında gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK'nın 232/2-c maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı değişik gerekçeyle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10.02.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.