12. Ceza Dairesi 2014/11363 E. , 2015/5803 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ile katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen tebliğnamede "sanığın idaresindeki aracı ile tali kusurlu olarak geceleyin meskun mahal içinde soldan yola girerek sağ tarafa geçmek isteyen yayaya çarparak yaralaması sonrasında olay yerini terk ettiği, eylemin sonucunda yaralının hayatını kaybettiği, sanığın tanık beyanları üzerine yapılan araştırma sonucu yakalandığı ve tüm aşamalarda suçunu inkar ettiği anlaşılmakla sanığın kişiliği ve suçtan sonraki tutum ve davranışlarına göre koşulları gerçekleşmediği halde TCK 62 maddesi uygulanarak cezasında indirim yapılması" gerekçesiyle bozma talep edilmişse de, TCK"nın 62. maddesinin uygulanıp uygulanmamasının, mahkemenin takdirinde olması karşısında, tebliğnamenin bozma öneren görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanğın, kusur durumuna ve sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanması gerektiğine, katılanlar vekilinin ise cezanın az olduğuna, bilinçli taksirin koşullarının oluştuğuna ve çelişkili şekilde hüküm kurulduğuna ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan 1 yıl 8 ay hapis cezasının TCK"nın 49/2. maddesi uyarınca kısa süreli olmaması nedeniyle, hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında, hürriyeti bağlayıcı cezayı adli para cezasına çevirmenin yasal dayanağını oluşturan TCK"nın 50/4. maddesinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 4. bendinde yer alan “TCK’nun 50/1-a. maddesi” ibaresinin “50/4,1-a maddesi” ibaresi ile değiştirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
