Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/30159 Esas 2021/20331 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/30159
Karar No: 2021/20331
Karar Tarihi: 01.12.2021

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/30159 Esas 2021/20331 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyet kararı verilmiştir. Dosyada yapılan incelemede, 15/04/2020 tarihinde yayımlanan ve aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklik infaz aşamasında uygulanmıştır. Hırsızlık suçuna ilişkin temyiz isteminde, sanığın savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle bozma kararı verilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 188/1 ve 289/1-e maddeleri.
2. Ceza Dairesi         2020/30159 E.  ,  2021/20331 K.

    "İçtihat Metni"


    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
    HÜKÜM : Mahkumiyet

    Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    I- İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
    5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
    Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,
    II- Hırsızlık suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
    5237 sayılı TCK"nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun"un 62. maddesi ile yapılan ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK"nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/10/2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK"nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
    Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 01/12/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.






    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.