22. Hukuk Dairesi 2015/6801 E. , 2016/12705 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, hafta tatil, ulusal bayram ve genel tatil ile kötüniyet tazminatı ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının, davalı şirkete ait İstanbuldaki fabrikasında 08.01.2008 tarihinde çalışmaya başladığını, aralıksız çalıştığını ve sonra davalı işverenin talimatı ile 2010 yılı Haziran ayında ... adresindeki aynı işverene ait çiftliğine getirtilerek buraya eşi ile birlikte yerleştirilip işten çıkarılış tarihi olan 13.07.2012 gününe kadar aynı işverene bağlı olarak bu işyerinde çalışmaya devam ettiğini, haklı sebep olmaksızın iş sözleşmesinin feshedildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin, fazla mesai, hafta sonu, ulusal bayram genel tatil ve kötü niyet tazminatı alacaklarının hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı vekili, davacının kendi iradesi ile ve eşi ile birlikte işyerini terk ettiğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliler ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davacı ve davalı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai yapıp yapmadığı noktasındadır.
Somut olayda; hükme esas alınan bilirkişi raporunda, haftanın yedi günü, günde oniki saat, birbuçuk ara dinlenmesi ile çalıştığı, buna göre haftada yirmisekizbuçuk saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiştir. Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Dairemizin yerleşik uygulamasına göre, bir işçinin günde en fazla fiilen ondört saat çalışabileceğinin kabulü gerekir. Tüm dosya kapsamındaki bilgi ve belgeler, tanık beyanları ve davacının yaptığı işin niteliği dikkate alındığında davacının kış döneminde fazla çalışmasının bulunmadığı, yaz döneminde ise günlük ondört saat çalıştığının kabulü ile fazla mesai süresinin belirlenmesinin gerektiği anlaşılmıştır.
Davacının davalı işveren işyerinde haftanın yedi günü çalıştığı dosya kapsamı ile sabittir. Ancak, hafta tatili alacağı da ayrıca talep edilip hüküm altına alındığına göre mükerrer hesaplamaya yol açacak şekilde haftanın yedi günü için hesaplama yapılması isabetli olmamıştır. Bu sebeple; davacının yaz dönemine ilişkin fazla mesai alacağı hesaplanırken, haftanın altı günü üzerinden hesaplama yapılmalı, yedinci gün çalışması için yedi buçuk saat normal çalışma süresi düşüldükten sonra kalan süre hesaplanacak fazla mesai süresine eklenmelidir. Bu yön gözetilmeden düzenlenen rapora itibarla sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 28.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
