Esas No: 2020/24630
Karar No: 2022/1961
Karar Tarihi: 10.02.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24630 Esas 2022/1961 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, mala zarar verme suçundan sanığın mahkumiyetine karar verdiği bir dava hakkında yapılan temyiz başvurusunu değerlendirdi. Kararda, sanığın ek savunma hakkının verilmediği, zarar gören araç sahiplerinin duruşmadan haberdar edilmediği, kanun maddelerinin yanlış uygulandığı ve hüküm ile gerekçe arasında çelişki olduğu belirtildi. Sanığın cezasının bozulmasına karar verildi. Kanun maddeleri ise şöyle: Mala zarar verme: 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesi, 152/2-a. maddesi; genel güvenliği kasten tehlikeye sokma: 5237 sayılı TCK’nın 22/1. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerşnde görülmemiştir. Ancak;
1- İddianamede mala zarar verme suçu kapsamında uygulanması gereken kanun maddesi olarak sadece 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesi gösterildiği halde, aynı Kanun’un 152/2-a. maddesinin uygulanması ihtimaline binaen sanığa ek savunma hakkı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurularak CMK'nın 226. maddesine aykırı davranılması,
2- Katılanın işletmiş olduğu otopark içerisinde bulunan 6 farklı aracın da yangın sebebiyle zarar görmesi nedeniyle bu araçların sahiplerinin de duruşmadan haberdar edilmesi gerektiği ve 5237 sayılı TCK'nın 43. maddesinin uygulama koşullarının tartışılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3- Sanığın suça konu taşınır malın sahibi olduğu halde 5237 sayılı TCK.nun 290/2-son maddesi delaletiyle hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
4 Sanık hakkında genel güvenliği kasten tehlikeye sokma ve mala zarar verme suçlarndan kamu davası açıldığı, mahkemece hüküm fıkrasında fikri içtima kuralları çerçevesinde daha ağır cezayı gerektiren mala zarar verme suçundan sanığın cezalandırılmasına karar verildiği belirtilmesine rağmen, hükmün gerekçesinde “sanığın mala zarar verme ve kasten yangın çıkarma suçlarını işlediği sabit görüldüğünden üzerine atılı bu suçlardan ayrı ayrı cezalandırılmalarına” şeklinde belirtilmesi suretiyle hüküm ile gerekçe arasında çelişkiye neden olunması,
5- Kabule göre de;
Sanık hakkındaTCK'nın 151/1, 21/2. maddeleri uyarınca belirlenen 2 ay 20 gün hapis cezasının aynı Kanun'un 152/2-a. maddesi uyarınca bir katı oranında artırılması sırasında 4 ay 40 gün hapis yerine 2 ay 40 gün hapis cezasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 10/02/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.